Fiu... Wreszcie skończyłam tę książkę. Męczyłam ją przez ponad miesiąc, przerywając lekturę dla innych, lepszych powieści. Jednak zaparłam się, że nie skończy ona na półce "Zaczęłam, nie skończyła". No i się udało.
Najpierw co do samej fabuły. Opis na okładce zaciekawił i z zapartym tchem zaczęłam czytać. I zaraz spadłam z powrotem na Ziemię, a raczej na planetę Greenway, gdzie dzieje się większość akcji. Wydarzenia nie ciekawiły mnie, śledztwo głównej bohaterki, doktor Kimberly Brandywine, wlekło się w nieskończoność. Z bohaterów moją uwagę przykuł jedynie Sal, czy jak on tam miał na imię. Chociaż teoretycznie zginął, do końca miałam nadzieję, że kosmici oddadzą go, ocalonego w jakiś niezwykły sposób. A co ze światem przedstawionym, bo o niego chyba należałoby pytać w pierwszej kolejności w science fiction? No cóż, zawiodłam się. Ludzie osiedlili na dziewięciu planetach, a umożliwiło im to podróżowanie w nadprzestrzeni. Większość ludzi żyje z zasiłków, oddając się rozrywce i wirtualnych fantazjach. Po pierwsze to mało prawdopodobne, ponieważ nigdzie nie widać zwiększonego zrobotyzowania (tak to się nazywa?), wręcz przeciwnie, niemal wszystkie czynności dokonywane przez automaty kontrolują ludzie. Dziwne. Zawiedli mnie również sami kosmici. Nie wiem, ale spodziewałam się czegoś innego, lepszego. Czegoś jak w powieści "Chaga" Iana McDonalda, którą wypożyczyłam razem z "Bezkresnym oceanem".
Powieści osobiście nie polecam, ale może znajdzie jakiegoś amatora. Książkę oceniam jako 4/10, czyli może być, bo taka ocena od razu nasuwa mi się na myśl po jej lekturze.

Fiu... Wreszcie skończyłam tę książkę. Męczyłam ją przez ponad miesiąc, przerywając lekturę dla innych, lepszych powieści. Jednak zaparłam się, że nie skończy ona na półce "Zaczęłam, nie skończyła". No i się udało.
Najpierw co do samej fabuły. Opis na okładce zaciekawił i z zapartym tchem zaczęłam czytać. I zaraz spadłam z powrotem na Ziemię, a raczej na planetę Greenway,...