Początkowe sekwencje zapowiadają komedię obyczajo­wą ze sfer prowincjonalnych.Terenowy dygnitarz,dawniej wiceprezydent miasta Ugory,a obecnie dyrektor fabryki o­buwia, tytułowy m a g i s t e r Wypanek, ma odbyć podróż do sanatorium. Ze względów prestiżowych - nie służbowym fiatem ani prywatną ładą, lecz samolotem sanitarnym. Złe warunki atmosferyczne i jakaś nieokreślona, ale odczuwalna motywacja opóźnia jednak moment odlotu. Magister Wypanek,człowiek, który dotychczas zawsze reżyserował swoje spra­wy i sukcesy - zarówno prywatne, jak i służbowe, - znajduje się nieoczekiwanie w nowej dla siebie sytuacji. Otoczo­ny ludźmi, jak wydaje się nie tylko przez przypadek towa­rzyszącymi mu w miejscu startu a potem w hotelu, zaczyna sobie uświadamiać prawdziwą wartość swojego życia. Przypomina sobie śmierć ohłopca, którego potrącił samochodem z własnej winy i ten tragiczny fakt zmienia w chwili refle­ksji, a przede wszystkim strachu przed nieokreśloną karą, sens jego z góry zaplanowanej, wygodnej biografii. Staje się oczywistym zagrożeniem egzystencji człowieka, który potrafił do tej pory wmawiać innym i sobie, że jest po­trzebny, zasłużony, nieskazitelnie uczciwy i czerpać niemałe zyski z "układów".
Autor sztuki z dużą trafnością zarysowuje sylwetkę prowincjonalnego "działacza" i pseudo społecznika. Wyra­ziście określa system odniesień, który tego karierowicza, snoba i tchórza wynosi na szczebel społecznego awansu wy­posażonego w willę, samochód i skuteczny telefon do znajo­mych, wpływowych osobistośoi.
Sztuka wyróżniona na XVIII Konkursie Debiutu Dra­matycznego.