To dziewiąta powieść kryminalna z serii z komisarzem Montalbano, nie licząc dwóch zbiorów opowiadań. Czas biegnie, nasz bohater się starzeje, co ranek budzi się z obsesyjnymi myślami na temat swojej śmierci, niedołęstwa, choroby.

W tym tomie Montalbano usiłuje rozwikłać zagadkę śmierci handlowca pracującego dla firm farmaceutycznych. A w tle śledztwa Vigatą wstrząsa seria tajemniczych zgonów czołowych polityków.

Ta książka różni się nieco od innych z serii z Montalbano, bo na pierwszy plan wysuwa się wątek psychologiczny. Osią fabuły jest subtelna gra jaką prowadzi nasz komisarz z dwiema najbliższymi kobietami zabitego handlowca: jego siostrą i jego kochanką. Siostra, Michela Pardo, była niezmiernie przywiązana do brata. Z jednej strony jest bardzo silną osobowością, która ma wyrobione zdanie na temat śledztwa i usiłuje sterować komisarzem, z drugiej może zemdleć przy byle okazji. Kochanka, Elena Scalfani, następna silna osobowość, zna życie od podszewki, nie znosi siostry zabitego, zresztą z wzajemnością, też ma swoje wyrobione zdanie na temat morderstwa, poza tym kusi Montalbano jak bibilijna żona Putyfara. Montalbano z trudem lawiruje między tymi kobietami, rozumiejąc od razu, że tylko dogłębne wyjaśnienie ich relacji z ofiarą stanowi klucz od odkrycia sprawcy zbrodni.

Jak często się zdarza w tych powieściach, oficjalna wersja zdarzeń różni się od tej prawdziwej, zaś prawdziwa znana jest tylko Montalbano, który nie ma zamiaru jej upubliczniać. Znowu nasz komisarz robi z siebie Boga czy demiurga, co mu kiedyś zresztą zarzuciła Livia.

Jest to jedna z lepszych powieści z Montalbano, i oczywiście mus dla wielbicieli tej serii.

To dziewiąta powieść kryminalna z serii z komisarzem Montalbano, nie licząc dwóch zbiorów opowiadań. Czas biegnie, nasz bohater się starzeje, co ranek budzi się z obsesyjnymi myślami na temat swojej śmierci, niedołęstwa, choroby.

W tym tomie Montalbano usiłuje rozwikłać zagadkę śmierci handlowca pracującego dla firm farmaceutycznych. A w tle śledztwa Vigatą wstrząsa...