Bardzo lubię książki auto- i biograficzne pokazujące życie, postępowanie, uczucia i myślenie jednostki, zwłaszcza w zestawieniu z trudnymi sytuacjami życiowymi czy przełomowymi momentami historii. Fascynuje mnie ludzka wytrzymałość, odwaga, optymizm, odnajdowanie siebie każdego dnia na przekór trudnościom. Podziwiam nonkomformizm i to wyrażający się zarówno poprzez społeczne zaangażowanie, wielkie działania, jak i codzienny, czysto ludzki, nakazujący żyć zgodnie z przekonaniami, nie pozwalający na żadne ustępstwa, przymykanie oczu na krzywdę bliźniego.
W książce "Inny rodzaj odwagi" tego wszystkiego jest niewiele. Zbyt mało, aby czytelnik mógł wczuć się w sytuację bohaterów i poczuć ciężar rzeczywistości. A rzeczywistość jest wyjątkowo trudna, gdyż dotyczy sytuacji Niemców podczas II wojny światowej. Niemców, którzy nie odnajdują się w ustroju narzuconym przez Hitlera. Główna bohaterka - Gretel - jest przeciwna wszelkim działaniom nazistów. Marzy o wstąpieniu do ruchu oporu. Zrywa plakaty propagandowe, słucha BBC, handluje żywnością na czarnym rynku, ukrywa i pomaga Żydom, zdobywa tajne informacje i przekazuje je rewolucjonistom. Jednak to dla niej wciąż za mało, pragnie wielkich czynów, pragnie być bohaterką. Dlaczego więc nie potrafię obdarzyć jej sympatią i podziwem? Głównym problemem jest chyba niejasność motywów dziewczyny. Jej brawura w niewielkim stopniu jest podszyta ideologią, wypływa raczej z młodzieńczej zadziorności. Gretel pragnie wolności, chce cieszyć się życiem, bawić się, a Hitler jej w tym nie pozwala. Trzeba go więc obalić. Proste. Gretel jest bardzo towarzyska, a swoje cele lubi osiągać przez wywieranie wpływu na mężczyzn. Na wszystkich, również na nazistów.
"Inny rodzaj odwagi" to nie jest zła książka. Czyta się ją szybko i przyjemnie. No właśnie - przyjemnie. Bo opowieść ta nie stara się nawet ukazać sytuacji ludzi, Niemców, którzy naprawdę mieli źle pod władzą Fuhrera. Nie mówi o kondycji ludzkiej tamtego okresu. Jest niestety w dużym stopniu egoistyczna. Mówi po prostu o "carpe diem" Gretel. Dlatego nie należy jej traktować jako świadectwa czasów, ale jako opowieść o młodej dziewczynie, która starała się żyć pełnią życia bez strachu i ograniczeń. Opowieść, która mogłaby toczyć się w dowolnym okresie historycznym i w dowolnym miejscu na świecie.

Bardzo lubię książki auto- i biograficzne pokazujące życie, postępowanie, uczucia i myślenie jednostki, zwłaszcza w zestawieniu z trudnymi sytuacjami życiowymi czy przełomowymi momentami historii. Fascynuje mnie ludzka wytrzymałość, odwaga, optymizm, odnajdowanie siebie każdego dnia na przekór trudnościom. Podziwiam nonkomformizm i to wyrażający się zarówno poprzez...