"Retrum.Kiedy byliśmy martwi" posiada intrygujący tytuł i ponurą, mroczną okładkę. Opis obiecuje powieść gotycką rodem z Hiszpanii. Uwielbiam ten gatunek literacki ,a ojczyzna Zafona kojarzy mi się z niesamowitymi filmami ,tajemniczymi serialami i znakomitą literaturą. Musiałam więc przeczytać te książkę.
Narratorem ,którego oczami obserwujemy całą fabułę jest szesnastoletni chłopak, Christian. Nastolatek po tragicznej śmierci brata bliźniaka nie może dojść do siebie. W dodatku jego rodzina rozpadła się. Matka odeszła, ojciec stracił pracę i zamknął się w swoim świecie.
Główny bohater od czasu dramatu myśli nieustannie o śmierci, zaczytuje się w dziełach romantyków, słucha smutnych piosenek. Życie i jego uroki są dla niego niewidoczne...
Wszystko zmienia się pewnego śnieżnego dnia na cmentarzu....Wtedy w jego życie wkracza troje tajemniczych ludzi. Lorena ,Robert i Alexia dzięki makijażowi wyglądają jak wampiry-blade twarze, fioletowe usta. Ich hobby jest równie specyficzne-sypiają na cmentarzach. Interesuje ich wszystko związana z umarłymi.
Christian dość szybko staje się członkiem grupy Bladych. Wolny czas spędza z nowymi przyjaciółmi, których inność go fascynuje. Szkolni znajomi na czele z koleżanką z ławki Albą wydają mu zbyt zwyczajni, banalni...Szybko zakochuje się w pięknej Alexii. Wkrótce ekscentryczna paczka wpada na pomysł zwiedzania europejskich cmentarzy przez całe wakacje. Żeby zdobyć pieniądze na podróż nastolatek zaczyna pracować jako kelner .Zyskuje też uczucie swojej mrocznej przyjaciółki z grupy Bladzi...
Momentem przełomowym w powieści jest właśnie pobyt na słynnym londyńskim cmentarzu. Dochodzi do tragedii...
II część książki pokazuje nam bohatera, który walczy z dwiema stronami swojej osobowości. Dalej uwielbia wszelkie nawiązanie do śmierci, tematykę umierania i smutek .Ta strona jego "ja" nadal więc potrzebuje Bladych i ich filozofii życia .Pojawia się w nim jednak tęsknota za radością, spokojem, pogodą ducha ,które to cechy uosabia jasnowłosa Alba. Śliczna dziewczyna zaczyna znaczyć dla niego coraz więcej...Z lektury dowiecie się pragnienie jakiego życia zwycięży w Christianie. Książka kryje jeszcze wiele innych niespodzianek. Poza uczuciowym dylematem pojawia się wątek kryminalny. Bardzo krótkie rozdziały (a każdy poprzedzony ciekawym cytatem) czyta się niezwykle szybko...
Niestety książka ,która pozornie ma być czymś bardziej wartościowym i mrocznym niż większość romansów paranormalnych jest zwykłą historią miłosną w stylu emo. Częstotliwość używania przez Christiana i jego znajomych słów "śmierć" czy "ból" powoduje, że tracą one na znaczeniu .Bohater tak dalece przesadza w swoich zainteresowaniach i depresyjnych nastrojach, że staje się zwyczajnie śmieszny .Rozumiem, że miał to być wrażliwy neoromantyk, ale w praktyce to jakaś karykatura buntowników.Nasz narrator mimo oczytania jest płytki i naiwny jak dziecko. Same "obyczaje" bladych przypominają zabawy rodem z "Wakacji z duchami" a nie rozrywki osób prawie dorosłych.
Zakończenie jest żenujące , nielogiczne.Książka poruszała ciekawe tematy,jednak pełen patosu styl,infantylizm wykreowanych postaci ,(wyjątek-czasami Alba i kilku dorosłych bohaterów drugoplanowych) sprawia,że ma się wrażenie,że czyta się dzieło autorstwa średnio bystrego trzynastolatka.Nie polecam

"Retrum.Kiedy byliśmy martwi" posiada intrygujący tytuł i ponurą, mroczną okładkę. Opis obiecuje powieść gotycką rodem z Hiszpanii. Uwielbiam ten gatunek literacki ,a ojczyzna Zafona kojarzy mi się z niesamowitymi filmami ,tajemniczymi serialami i znakomitą literaturą. Musiałam więc przeczytać te książkę.
Narratorem ,którego oczami obserwujemy całą fabułę jest...