sięgając po książkę z półki zobaczyłam okładkę ładną i zdecydowałam się ją wypożyczyć.
I nie zawiodła mnie,historia opowiada o dwóch nastolatkach i ich problemach, o niepełnosprawności.
Pierwszym bohaterem historii jest 14-letni Jacek chłopiec uczęszczający do pierwszej klasy gimnazjum jest otyły,ma dużą nadwagę ze względu na wygląd Jacka koledzy, a także koleżanki wyśmiewają się z niego, szykanują, źle odnoszą się, biją go.
Czuje się nie akceptowany, nie lubiany w szkole znerwicowany, nerwowy jest boi się bardzo iść do szkoły.
Ma już dość poniżania, gnębienia przez innych chce spokoju, odpocząć od wszystkiego.
Matka chłopca to nadopiekuńcza, toksyczna nie dająca mu spokoju.
Nie ma życia w domu, pragnie wyrwać się z domu.
Drugą bohaterką jest niepełnosprawna, poruszająca się na wózku dziewczynka Adrianna nie chce nikogo widzieć,na pięć lat zamyka się w swoim własnym świecie, spogląda na świat przez firankę w oknie.
Losy splatają dwoje Jacka i Adrianny łączy przyjaźń.
Mimo swej niepełnosprawności i nie akceptacji u ludzi to trzeba mieć dobre serce, tolerancję dla ludzi i tolerować ich takimi jakimi są.
Patrzeć sercem, na wnętrze, a nie na wygląd człowieka.
Wzruszająca, emocjonująca książka przeżywałam problemy razem z bohaterami i łezka poleciała.
Przecudna, pełna wrażliwości książka warto przeczytać!!!!

sięgając po książkę z półki zobaczyłam okładkę ładną i zdecydowałam się ją wypożyczyć.
I nie zawiodła mnie,historia opowiada o dwóch nastolatkach i ich problemach, o niepełnosprawności.
Pierwszym bohaterem historii jest 14-letni Jacek chłopiec uczęszczający do pierwszej klasy gimnazjum jest otyły,ma dużą nadwagę ze względu na wygląd Jacka koledzy, a także koleżanki...