Chyba będę tu osobą, która książce „Jerozolima. Biografia” Simona Sebag Montefiore wystawia najniższą ocenę. Przyznaję, przez pewien czas wahałam się pomiędzy 6 a 7 gwiazdek, by w końcu, po zastanowieniu, zostać przy tych sześciu. A należą się one za multum pracy włożonej w tworzenie tego potężnego dzieła, za przestudiowanie tak ogromnej liczby stron w literaturze i historii. Tylko nie do końca podoba mi się to, co otrzymałam. Jestem dość dobrze zorientowana w historii powszechnej, więc tym tomiszczem uporządkowałam i posegregowałam tylko dotychczasowa wiedzę, nie poszerzając jej za bardzo. Jednak moim zdaniem, osoby nie mające wielkiego pojęcia w tej dziedzinie utoną w nadmiarze szczegółów, gubiąc gdzieś zasadniczy temat. Bo temat ten, czyli Jerozolima, rozmywa się w szczególikach nijak nie mających się do głównego tematu. Bo niby komu potrzebna jest wiedza, z kim Tyberiusz pływał w basenie, albo jak wygimnastykowana była Teodora. Książka jest studium, bardzo powierzchownym, całej historii starożytnej, potem średniowiecznej historii Bliskiego Wschodu, a sama Jerozolima spychana jest na margines. Czyli nie ma w niej tego, czego oczekiwałam. Poza tym męczyła mnie maniera autora, który gonił za marną sensacją, mając chyba na celu uatrakcyjnienie ksiązki: tym samym pokazał, że albo sam swoje zainteresowania w większości ogranicza do ploteczek o charakterze seksualnym, albo za takich ma swoich czytelników. Jeśli chciałabym dowiedzieć się, ile orgazmów miał Flaubert, albo kto zgwałcił Lawranca z Arabii, to sięgnęłabym do odpowiedniej literatury, tu te tematy tylko drażniły i męczyły. Tak więc „Jerozolima” Montefiore mnie w dużej mierze rozczarowała.

Chyba będę tu osobą, która książce „Jerozolima. Biografia” Simona Sebag Montefiore wystawia najniższą ocenę. Przyznaję, przez pewien czas wahałam się pomiędzy 6 a 7 gwiazdek, by w końcu, po zastanowieniu, zostać przy tych sześciu. A należą się one za multum pracy włożonej w tworzenie tego potężnego dzieła, za przestudiowanie tak ogromnej liczby stron w literaturze i...