"Lata płyną, a szczęścia nie ma". To cytat z książki, który znakomicie i w najkrótszy sposób określa, ujmuje historie ludzkie w książce zawarte. Bohaterowie opowiadań szczęścia nie mają, a okrutny los pokaże swą moc w pełni, komplikując lub kończąc biedne życie.
Książka zawiera dwa świetne opowiadania. Pierwsze nosi tytuł "Na wybojach" ("Uchaby"),drugie "Trójka, siódemka, as" ("Trojka, siemiorka, tuz"). W obu opowiadaniach większość bohaterów nie wiedzie łatwego i dostatniego życia. Postacie zmagają się z różnymi problemami i w obu nowelach w pewnym momencie nadchodzi przełomowy moment, który zaważy na ich dalszych losach. Główni bohaterowie zetkną się np. z ludzką znieczulicą i bezdusznością urzędniczą (opowiadanie pierwsze) lub z bandytyzmem, złodziejstwem i niepohamowaną chciwością (opowiadanie drugie). W obu opowiadaniach dochodzi do tragedii, ofiar, trudnych decyzji, próby sił i charakterów, a przede wszystkim starcia dobra ze złem.
Po przeczytaniu ostatnich zdań tej niewesołej, lecz rewelacyjnej książki powróciłem do słów piosenki nuconej przez jednego z bohaterów drugiego opowiadania. Mogą one służyć za refleksyjne podsumowanie obu krótkich opowieści i nimi zakończę także tę opinię, polecając jednocześnie książkę, która warta jest przeczytania. Oto wspomniane, jakże prawdziwe słowa piosenki:
"Ach, dla jednych to życie jest cudne -
Sama radość, marzenia i sny!
A dla innych jest wstrętne i brudne -
Sama rozpacz, nieszczęście i łzy..."

"Lata płyną, a szczęścia nie ma". To cytat z książki, który znakomicie i w najkrótszy sposób określa, ujmuje historie ludzkie w książce zawarte. Bohaterowie opowiadań szczęścia nie mają, a okrutny los pokaże swą moc w pełni, komplikując lub kończąc biedne życie.
Książka zawiera dwa świetne opowiadania. Pierwsze nosi tytuł "Na wybojach" ("Uchaby"),drugie "Trójka, siódemka,...

W moich zbiorach niepoślednie miejsce zajmuje Koliber, seria z głębokiej komuny, a jednak bezbłędna, wszystkie jej tomy to wartościowa literatura. Po raz nie wiem już który się dziwię - jak oni to zrobili! Nawet sowieccy pisarze, którzy musieli się znaleźć wszędzie, zostali wybrani bardzo starannie, a z ich twórczości jeszcze staranniej wyselekcjonowano to, czego się potem wydawca i tłumacz nie musieli wstydzić.
No to Tiendriakow, którego wyciągnąłem z półki niespodziewanie dla samego siebie, po czym natychmiast przeczytałem, po czym rozmyślałem nad nim kilka dni, a to przecież o czymś świadczy, bo literatura, która pozwala o sobie zapomnieć w pół godziny, literaturą nie jest.
Pisarz, jak na sowieckiego artystę przystało, rozważa w dwóch składających się na tę książeczkę nowelach problemy moralne, tzn. napisane jest to tak, żeby dało się w ten sposób opisać treść, A czy rzeczywiście temu problemowi przyglądał się Tiendriakow, możemy tylko spekulować., bo bardzo szczegółowo i malowniczo pokazana jest nędza bytowania na rosyjskiej prowincji, prawie zupełny brak jakiejkolwiek infrastruktury, właściwie niefunkcjonujące władze lokalne, i do tego rzeczywista nędza (ludzie brudni, ubrani nieledwie w łachmany) i ciemnota (ludzie wytrzymują takie warunki, bo nie mają pojęcia, że istnieje inny świat, w którym nie żyje się jak w obozie pracy, w chłodzie, brudzie, o byle jakim wyżywieniu i zupełnie poza zasięgiem jakiejkolwiek kultury). Po drugie, jak sądzę, autor naprawdę rozważał etyczne konsekwencje wydarzeń, a sądzę tak, bo cała rosyjska literatura to robi, bo jest tym wirusem zarażona i nie może inaczej. Pewnie, że ten i ów bohater zachowuje się wg wzorca przewidzianego dla tzw. człowieka radzieckiego, ale i to łatwo wychwycić i wiedząc, że sowiecki pisarz musi upraszczać i naginać do ideologii, przetłumaczyć to sobie na zachowania prawdziwsze, naturalne.
Podsumowując, lektura to poruszająca, chwilami wręcz wstrząsająca, w pozytywnym sensie tego słowa. Mimo, że tekst krótki, długo jeszcze pobrzmiewa w głowie i w duszy czytelnika. Długo.

W moich zbiorach niepoślednie miejsce zajmuje Koliber, seria z głębokiej komuny, a jednak bezbłędna, wszystkie jej tomy to wartościowa literatura. Po raz nie wiem już który się dziwię - jak oni to zrobili! Nawet sowieccy pisarze, którzy musieli się znaleźć wszędzie, zostali wybrani bardzo starannie, a z ich twórczości jeszcze staranniej wyselekcjonowano to, czego się potem...

Autor dotąd mi nieznany, na okładce stoi, że "pisarz radziecki" - od razu staje mi przed oczami proza propagandowa.
Jednak zaskoczyła mnie ta książka bardzo pozytywnie. Są to dwa opowiadania, toczące się gdzieś na peryferiach, wśród zwyczajnych ludzi i zwyczajnego życia. Pierwsze z nich to historia kierowcy ciężarówki, który po spowodowanym przez siebie wypadku próbuje pomóc jednemu z rannych pasażerów.
Drugie opisuje spokojne życie grupy zajmującej się udrażnianiem rzeki ze spławów drewna, do której dołącza przypadkiem mężczyzna "po wyroku". Powoli zaczyna wciągać innych w hazard (tytułowe "oczko"),ogrywając ich z dorobku, co prowadzi do tragedii.
Oba opowiadania są bardzo plastyczne, jakbym oglądał je na własne oczy. Dużo emocji i mimo niewielkiej ilości tekstu spora głębia postaci. Pozostaje po przeczytaniu pytanie: Co sam byś, czytelniku, zrobił na miejscu bohaterów opowiadań?

Autor dotąd mi nieznany, na okładce stoi, że "pisarz radziecki" - od razu staje mi przed oczami proza propagandowa.
Jednak zaskoczyła mnie ta książka bardzo pozytywnie. Są to dwa opowiadania, toczące się gdzieś na peryferiach, wśród zwyczajnych ludzi i zwyczajnego życia. Pierwsze z nich to historia kierowcy ciężarówki, który po spowodowanym przez siebie wypadku próbuje...

Zło zainfekowało spokojną i ciężko pracującą społeczność.

Zło zainfekowało spokojną i ciężko pracującą społeczność.