Drugi tom sagi o Wikingach w moim odczuciu nieco słabszy od pierwszego. Początek i zakończenie bardzo wciągające, natomiast środek niestety nudny. Akcja mocno spowolniła, pomimo tego - całość oceniam bardzo wysoko!

Styl Cornwella jest rewelacyjny. Sam fakt, że tak dobrze potrafi odtworzyć klimat tamtych czasów... tak odległych i tak mało znanych nam.

Na szczególną uwagę zasługuje zakończenie - decydujące starcie, walka o Anglię. Sposób w jaki zostało opisane pole bitwy i sama walka to istny majstersztyk. Armia w tamtych czasach to nie rząd idealnie ustawionych wykwintnych wojów, dzielnych żołnierzy walczących do ostatniej kropli krwi. Nie. To głównie zwykli ludzie, często rolnicy, którzy z przemocą nie mieli nic wspólnego. To ludzie którzy przybywają głodni, źle ubrani, uciekają ze strachu, czy wymiotują na widok zwłok.
Sama walka to jeden wielki chaos, zewsząd dobiegają krzyki, wyzwiska i jęki konających. Nie odbywa się ona wśród promieni pięknie świecącego słońca, tylko w strugach deszczu, gdzie utratę równowagi na błocie można przypłacić życiem.

Co do samego Uthreda, to postać ma w sobie olbrzymi magnetyzm. Bernard wyposażył go w wiele pozytywnych cech, ale co mi się podobało - główny bohater postępował również porywczo, często głupio. Tak, jak chłopak w jego wieku mógłby się zachować w chwili gniewu czy silnego wzburzenia, gdzie emocje brały górę nad rozsądkiem. Postać tym samym stała się bardziej realistyczna.

Postacie drugoplanowe: Iseult, Leofric, Steapa, Alfred, Pyrling - są bardzo 'prawdziwe'. Autorowi udało się tchnąć w nie życie. Przedstawił je tak dobrze, że w pewnym momencie mogłam pomyśleć: 'no tak zrobi to i to, bo taki jest przecież Leofric'. To jest coś, czego często brakuje mi w innych powieściach.

Chwilowo chcę odpocząć od tego typu literatury, ale w niedalekiej przyszłości na pewno wrócę do dziejów Uthreda. Nie da się go nie lubić, a i sam autor potrafi zaintrygować. Bardzo ciekawa jestem co dalej.

Wszystkim innym gorąco polecam: te powieści to istne perełki i wielką stratą byłoby się z nimi nie zapoznać.

Drugi tom sagi o Wikingach w moim odczuciu nieco słabszy od pierwszego. Początek i zakończenie bardzo wciągające, natomiast środek niestety nudny. Akcja mocno spowolniła, pomimo tego - całość oceniam bardzo wysoko!

Styl Cornwella jest rewelacyjny. Sam fakt, że tak dobrze potrafi odtworzyć klimat tamtych czasów... tak odległych i tak mało znanych nam.

Na szczególną uwagę...