Wysłuchałem tego w jak zwykle doskonałym wykonaniu Rocha Siemianowskiego. Słuchało się tego dobrze, historie były wciągające, choć czuć jednak, że to wydanie jest nieco okrojone z mitów. Przez co można odnieść wrażenie, że akcja i bohaterowie są upchnięci.

Wysłuchałem tego w jak zwykle doskonałym wykonaniu Rocha Siemianowskiego. Słuchało się tego dobrze, historie były wciągające, choć czuć jednak, że to wydanie jest nieco okrojone z mitów. Przez co można odnieść wrażenie, że akcja i bohaterowie są upchnięci.

Bardzo uproszczone tłumaczenie

Bardzo uproszczone tłumaczenie

Choć za samą mitologią nie przepadam, to żyjąc w kulturze europejskiej, warto je znać, bo one jednak są ważną jej częścią. Dlatego właśnie po nią sięgnąłem, Markowską wybrałem z polecenia i w sumie się nie zawiodłem, książka napisana jest to bardzo fajnym językiem. Jedyne, do czego można się przyczepić to marksistowskie zapędy autorki, które są dość mocno widoczne we wstępie, więc polecam go ominąć dla zdrowia psychicznego. 

Choć za samą mitologią nie przepadam, to żyjąc w kulturze europejskiej, warto je znać, bo one jednak są ważną jej częścią. Dlatego właśnie po nią sięgnąłem, Markowską wybrałem z polecenia i w sumie się nie zawiodłem, książka napisana jest to bardzo fajnym językiem. Jedyne, do czego można się przyczepić to marksistowskie zapędy autorki, które są dość mocno widoczne we...

Bardzo miła ksiazka. Z przyjemnoscia sobie odświeżyłem

Bardzo miła ksiazka. Z przyjemnoscia sobie odświeżyłem

Przecudowne opracowanie mitów. Pan Parandowski nie przypadł mi do gustu, więc bałem się, że i tutaj będzie podobnie. Myliłem się i to bardzo! Od książki nie można się oderwać. Historie barwnie pokazane i dobrze ułożone. Niektóre nie chronologicznie ale i tak łączą się w całość.
Cieszę się, że nie miałem tej książki jako lektury obowiązkowej w liceum albo gimnazjum - znając życie nauka kto miał jaki kolor oczu albo pochwy na miecz, czy jakiego koloru były ściany w labiryncie skutecznie zniechęciły by mnie do czytania tej książki jak i całej mitologii. Polecam serdecznie.

Przecudowne opracowanie mitów. Pan Parandowski nie przypadł mi do gustu, więc bałem się, że i tutaj będzie podobnie. Myliłem się i to bardzo! Od książki nie można się oderwać. Historie barwnie pokazane i dobrze ułożone. Niektóre nie chronologicznie ale i tak łączą się w całość.
Cieszę się, że nie miałem tej książki jako lektury obowiązkowej w liceum albo gimnazjum - znając...

Mity Greckie czytała mi mama jak miałem 5-6 lat. Polecam teksty opracowane przez Wandę Markowską, inne polskie wydania są suche i zupełnie nie oddziałują na wyobraźnię.

Oprócz warstwy fantazji mity niosą głębokie przesłanie na temat funkcjonowania społeczeństw:

Pewnego razu, gdy szedł lasem na polowanie, znalazł się nagle na rozstajnych drogach. Gdy tak rozmyślał, w którą by udać się stronę, zjawiły się nagle przed nim dwie boginie. Jedna z nich, piękna jak wiosna, z uśmiechem czarownym zwróciła się do Heraklesa i w słodkich słowach obiecywać mu poczęła największe rozkosze i radości życia, gdy ją wybierze za przewodniczkę. Była to Rozkosz [Piewczyni socjalizmu]. Drugą niewiastą była Cnota; poważna niemal surowa, nie roztaczała przed młodym synem Amfitriona obrazów szczęścia. Przeciwnie. Mówiła mu ona o pełnej cierni i trudów ścieżce, którą poprowadzić go pragnie. Jest to droga mężnych, którzy walczą w obronie słabszych i uciśnionych i nie lękają się żadnego poświęcenia [Piewczyni wolności].
To co najważniejsze to praca i poświęcenie dla innych. Czytamy o wielkich dziełach Heraklesa, a gdy ten osiąga już to, o czym w teorii każdy marzy, czyli możliwość boskiego nieróbstwa, mit się kończy, wiadomo bowiem, że to nie jest już ani ciekawe, ani pouczające.
Czyszczenie stajni Augiasza i walka z Harpiami dają jasne wskazówki co do pokonywania na pozór nierozwiązywalnych problemów: albo stosuje się śmiałe i radykalne rozwiązanie, albo działa systematycznie rozwiązując kolejno wszystkie problemy składowe.
Hydra to symbol procesów lawinowych i metody walki z nimi przy wykorzystaniu zasady korekty. Porównanie odrastających łbów hydry kojarzy się między innymi z rozrastającą się biurokracją.
Prometeusz - dobroczyńca ludzkości - skazany jest na wieczne męczarnie...
"Wyprawa Argonautów" to opis pracy zespołowej. Nieprzypadkowo Herakles gubi się na samym początku wyprawy - wybitne jednostki, są z reguły raczej destruktorami harmonii współpracy niż jej konstruktorami.
Na koniec przytaczam jeszcze fragment recenzji z internetu:

"Mity Greckie" Wandy Markowskiej są książką niezwykłą. Przeczytałam ją przed "Mitologią" Parandowskiego i Kubiaka, dawno, dawno temu, jeszcze w początkach podstawówki. Po prostu mnie urzekła. Czytałam ją kilkanaście razy, wiele mitów znałam na pamięć.

Markowska napisała wspaniałą opowieść o greckich i rzymskich bogach, boginiach, nimfach i herosach w taki sposób, jakby to wszystko naprawdę istniało. Czyta się ją jak najlepszą powieść, bo przecież jest tam i miłość, i zdrada, nienawiść, zemsta, ale też humor i przyjaźń. Język, którym posługuje się autorka, nie jest archaiczny, nie utrudnia więc czytania, a jego plastyczność pozwala zobaczyć te wszystkie postacie jak żywe.

Szkoda, że ta książka jest trochę zapomniana. Uważam, że jest świetna i lepsza od innych tego typu. Szczególnie polecam młodzieży. Można się z niej wiele nauczyć. Emocje i uczucia zawsze są takie same.
[http://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=9060]

Mity Greckie czytała mi mama jak miałem 5-6 lat. Polecam teksty opracowane przez Wandę Markowską, inne polskie wydania są suche i zupełnie nie oddziałują na wyobraźnię.

Oprócz warstwy fantazji mity niosą głębokie przesłanie na temat funkcjonowania społeczeństw:

Pewnego razu, gdy szedł lasem na polowanie, znalazł się nagle na rozstajnych drogach. Gdy tak rozmyślał, w którą...

Powiem tak: wychowałam się na mitologii Markowskiej, więc dla mnie nie istnieje żadne opracowanie Parandowskiego. To m.in jej mitologia zaszczepiła we mnie miłość do dawnych wierzeń oraz legend. Z perspektywy lat i doświadczenia nabytego jako miłośnik mitologii mogę powiedzieć, że jest całkiem przystępna dla młodego człowieka, jednak trochę razi "mieszanie" mitów (każdy bóg miał swoją charakterystykę, która była mniej lub bardziej udaną kompilacją różnych mitów) określenie "Dzeus" na Zeusa (jakoś większość badaczy nazywa króla piorunów Zeusem, więc Dzeus był dla mnie czymś w stylu łozizmów we "Władcy Pierścieni"). Dla młodego człowieka w sam raz, zwłaszcza dla fanów Percy'ego Jacksona. Dla nieco starszych raczej poleciłabym Zygmunta Kubiaka, bo tutaj mity są bardzo mocno ugrzecznione.

Powiem tak: wychowałam się na mitologii Markowskiej, więc dla mnie nie istnieje żadne opracowanie Parandowskiego. To m.in jej mitologia zaszczepiła we mnie miłość do dawnych wierzeń oraz legend. Z perspektywy lat i doświadczenia nabytego jako miłośnik mitologii mogę powiedzieć, że jest całkiem przystępna dla młodego człowieka, jednak trochę razi "mieszanie" mitów...

UWIELBIAM
NIESAMOWITA
NAJLEPSZA

UWIELBIAM
NIESAMOWITA
NAJLEPSZA

wiele opowiadań o bogach herosach potworach

wiele opowiadań o bogach herosach potworach

Dobra, jak każda dla mnie książka o mitach greckich, ale brakowało mi kilku historii, m.in Tetydy i Peleusa.

Dobra, jak każda dla mnie książka o mitach greckich, ale brakowało mi kilku historii, m.in Tetydy i Peleusa.