"Leksykon zdań polskich", czyli zbiór dwustronicowych eseików o ważnych, często powtarzanych przez Polaków zdaniach. Dziwne rzeczy ten zbiór robi z czytelnikiem.
Na początku - rozczarowuje. Zdania wzięte na warsztat często aż onieśmielają, znalazło się wśród nich (naturalnie) między innymi "Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie". Na temat zdania o takiej wadze chciałoby się przeczytać co najmniej traktat, pełen ważkich treści. A tu - dwie skromne stronniczki, na których większość tekstu dotyczy... zapisu. "moja" z wykrzyknikiem? Z przecinkiem?...
Po przeczytaniu kilku esejów - zaczyna bawić. Bo jak się nie ubawić, gdy autor pisze akapit na temat jednego słowa, w którym powtarza je ze dwadzieścia razy w przeróżnych formach i znaczeniach, na przykład: "W zasadzie to "jakoś" odnosi się do pewnej niewyrażonej, ale z grubsza wyobrażalnej normy. Mieści się w jakichś granicach, właśnie w "jakichś". Czasem (...) możemy usłyszeć takie "jakoś sobie poradzimy", czytaj: nie będzie źle, katastrofy nie będzie. Czasem "jakoś" określa coś trudnego do określenia: "jakoś mi nie idzie", choć też: "jakoś mi się udało". Jakoś tak, nie wiadomo do końca, jak. Tak jakoś."
Odkrywcze? Nie. Ładne? Bardzo. A jeśli poczytać nieco dłużej, takie akapity zawartą w nich przewrotnością słów zaczynają zmuszać do myślenia i niejako uwrażliwiają. Czytelnik zaczyna przyglądać się temu, co mówi, z większą uwagą, niż dotychczas. Stąd zresztą pięć gwiazdek - "Leksykon..." zmienia widzenie świata, co według mojej prywatnej skali jest najlepszym, co książka może uczynić.
Podsumowując, Bralczyk znanymi zdaniami posłużył się jako pretekst do poopowiadania sobie o tym, co go akurat interesowało. Z jednej strony więc o Polakach, ich zaletach i przywarach, z drugiej o języku, mnogości słów, w której łatwo się pogubić. A od święta to nawet i o samych zdaniach można się czegoś dowiedzieć, ale bez zbyt sztywnego trzymania się tego tematu. I chwała mu za to! W końcu wiadomo, że wszyscy z wykładów o literaturze najbardziej kochają dygresje.

"Leksykon zdań polskich", czyli zbiór dwustronicowych eseików o ważnych, często powtarzanych przez Polaków zdaniach. Dziwne rzeczy ten zbiór robi z czytelnikiem.

Na początku - rozczarowuje. Zdania wzięte na warsztat często aż onieśmielają, znalazło się wśród nich (naturalnie) między innymi "Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie". Na temat zdania o takiej wadze...