Powieść, jak na debiut 26-latka, jest wybitna, a zostawiając w/w kontekst ma swoje plusy i minusy. Opowiada o zawiłych psychologicznie losach typowej amerykańskiej rodziny, z wysuwającą się na pierwszy plan piękną Peyton, która cierpi na depresję i popełnia samobójstwo - nie, to nie był spoiler, od jej pogrzebu zaczyna się właściwa opowieść. W jej toku poznajemy kolejne retrospekcje, które doprowadziły Peyton do tak fatalnego stanu psychicznego: przestrzegająca surowych norm moralnych matka, która z dość niejasnych przyczyn (zazdrość o urodę i bliskie relacje z ojcem?) nienawidzi swojej córki, przelewając wszystkie uczucia na jej upośledzoną fizycznie i umysłowo siostrę; dla kontrastu: ojciec ze skłonnościami do alkoholizmu, kochający córkę czasem chyba aż za bardzo i w nie do końca ojcowski sposób. Plus nieudane małżeństwo, wypełnianie pustki alkoholizmem i przygodnymi związkami. Gotowy zestaw podstawowy tematów ciężkich, choć w gruncie rzeczy zwykłych i codziennych. Pewnie większość rodzin ma jakieś mroczne sekrety...

Niewątpliwe zalety książki:
- piękny, bogaty język, mnie osobiście przypominający malarstwo impresjonistyczne (migotliwe, kolorowe "dotknięcia słowem" jak pędzlem, składające się na urzekającą całość)
- wyrafinowana, zróżnicowana narracja, z kulminacyjnym momentem: strumieniem świadomości Peyton przed samobójstwem
- opisy Nowego Jorku lat czterdziestych.

Ogólnie warto było przeczytać, ale nie zdecydowałabym się na to ponownie, bo wątki psychologiczne są dość przytłaczające ze względu na treść, i momentami nużące na dodatek.

Powieść, jak na debiut 26-latka, jest wybitna, a zostawiając w/w kontekst ma swoje plusy i minusy. Opowiada o zawiłych psychologicznie losach typowej amerykańskiej rodziny, z wysuwającą się na pierwszy plan piękną Peyton, która cierpi na depresję i popełnia samobójstwo - nie, to nie był spoiler, od jej pogrzebu zaczyna się właściwa opowieść. W jej toku poznajemy kolejne...