Wampir w literaturze XXI wieku stał się uosobieniem piękna,ideałem podobnym bardziej do anioła niż do krwiożerczej bestii.Na ogół jego obecność w fabule sugeruje ,że mamy do czynienia z romansem paranormalnym ,w którym Nieumarłego i ziemską dziewczynę(najczęściej licealistkę)połączy wieczna miłość.
W XIX wieku pierwsi pisarze zaczęli opisywać te nieśmiertelne istoty.Jednym z nich był Bram Stoker ,który w "Draculi" stworzył klasyczny obraz wampira.Swoją koncepcję krwiopijcy Draculi oparł na wierzeniach ludowych.Postać Nieumarłego pełna mroku i zła w połączeniu z gotyckimi elementami powieści i starym , samotnym zamkiem hrabiego nadawały fabule nastrój grozy.
"Drakula"jest powieścią epistolarną-wydarzenia poznajemy dzięki grupie przyjaciół,którzy w swoich listach ,pamiętnikach i dziennikach relacjonują nam swoje losy ,na które wpłynął demon.
W kreacjach postaci (zwłaszcza kobiecych) i wielkiej galanterii mężczyzn komplementujących damy widać,jak inaczej odnosili się do siebie ludzie w innej epoce.Autorzy w tamtych czasach chcieli tworzyć postaci ,które byłyby wzorem dla czytelnika .Dla nas przyzwyczajonych do dziwnych charakterów współczesnych bohaterów literackich ,których osobliwości tłumaczymy dzieciństwem czy traumami może być zaskoczeniem taka bezinteresowna przyjaźń , szlachetne damy itd.Jest w tym specyficzny urok.Pojawia się jednak jedna postać,którą trudno jednoznacznie ocenić-to obłąkany Renfield.Momentami budzi wstręt i przeraża by za chwilę odczuwać wobec niego sympatię i współczucie. Ten wątek jest jednym z ciekawszych pomysłów Stokera.
Mimo upływu lat język powieści jest przystępny dla współczesnego odbiorcy.W początkowej części książki mamy bardzo plastyczne opisy terenów Karpat czy rezydencji Draculi.
Akcja nie dziej się w jednym miejscu-śladami wampira wędruje poprzez lądy i morza, małe miasteczka i stolicę Anglii.
Sposób wzbudzania grozy jest klasyczny, najbardziej zapamiętałam scenę kiedy hrabia pokazał jak panuje nad wilkami,moment ukazania się trzech wampirzyc Johnowi czy sytuację na cmentarzu.
Świetne stopniowanie napięcia powodowało,że razem z bohaterami z niepokojem oczekiwałam na noc.Ta pora sprzyjała złym mocom. Wtedy to dzieje się większość przerażających wypadków w 'Drakuli".
Wampiry to uosobienie tego czego obawiali się w dawnych czasach ludzie-okrucieństwa,demoralizacji,żądzy zabijania.Mogły odebrać nie tylko życie doczesne , ale narazić swoją ofiarę na wieczne potępienie i tułanie się do ziemi jako demon-krwiopijca.Determinacja bohaterów(na czele z doktorem Val Helsingiem) wynikała głownie z troski o dusze ofiar Drakuli i jemu podobnych.Nic więc dziwnego,że aby je pokonać stosowano przedmioty kojarzone z religią i Bogiem np hostię.
Jeśli lubicie powieści z XIX wieku i nie przeszkadzają wam elementy grozy czy fantastyki-bardzo zachęcam.

Wampir w literaturze XXI wieku stał się uosobieniem piękna,ideałem podobnym bardziej do anioła niż do krwiożerczej bestii.Na ogół jego obecność w fabule sugeruje ,że mamy do czynienia z romansem paranormalnym ,w którym Nieumarłego i ziemską dziewczynę(najczęściej licealistkę)połączy wieczna miłość.
W XIX wieku pierwsi pisarze zaczęli opisywać te nieśmiertelne...