Zanęcona przez przyjaciółkę oraz chyba zarażona siedmioma tomami "Kroniki rodziny Cliftonów" sięgnęłam po "Synów fortuny", książkę, którą - jak stoi napisane na okładce - autor dokończył w więzieniu.Wyszedł niedawno, może kilkanaście dni temu, odsiadując tylko dwa lata z zasądzonych czterech. Wyrok dostał za to, co tak znakomicie opisuje w swoich książkach - krzywoprzysięstwo, kombinowanie i preparowanie dowodów po to, by wygrać wybory na burmistrza Londynu.
Swoje rzewne historie o bohaterach, którzy od zera dochodzą do milionera albo senatora opiera w sporej mierze na własnych przeżyciach. I nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt, że powtarza w kółko te same chwyty i schematy oraz typy postaci.
W tej książce również jest zła, przebiegła kobieta, mściwy kolega ze szkoły, ubodzy geniusze czy czyste dziewice wybrane na żony i bezgraniczna małżeńska miłość od pierwszego wejrzenia. Jego bohaterowie inaczej się nie zakochują.
Przyznam ze wstydem, że ostatnie 100 stron przeleciałam. Nie dowiedziałam się, jaka jest tajemnica Su Ling, czekałam na spotkanie braci. Dziwne - tacy podobni a nikt nie zwrócił na to uwagi, choć krążyli w tej samej okolicy i mieli wspólnych znajomych... Oczywiście spotkanie było w okolicznościach tak patetycznych, że z ulgą zamknęłam książkę z solenną obietnicą, by nigdy do Archera nie wracać. Już wszystko wiem o machlojkach wyborczych, machinacjach bankowych i rynku walutowym.
Czyta się to nawet nieźle, bo Archer ma łatwość opowiadania, to prawda. Ale lepiej pozostać czytelnikiem jednej powieści. Każda następna to po prostu czytadło, pusta rozrywka złożona z takich samych klocków.

Zanęcona przez przyjaciółkę oraz chyba zarażona siedmioma tomami "Kroniki rodziny Cliftonów" sięgnęłam po "Synów fortuny", książkę, którą - jak stoi napisane na okładce - autor dokończył w więzieniu.Wyszedł niedawno, może kilkanaście dni temu, odsiadując tylko dwa lata z zasądzonych czterech. Wyrok dostał za to, co tak znakomicie opisuje w swoich książkach -...