Nigdy nie czytam ckliwych romansów, ani książek dla młodzieży o perypetiach miłosnych, do tego autorstwa polskiego. Nie lubię takich, nie przemawiają do mnie i już.
Tutaj sięgnęłam po tę książkę tylko dlatego, że tytuł był mi bardzo bliski, opis bohaterki był bardzo podobny mojej osobie, a do tego skusiła mnie promocyjna cena-wzięłam.

Książka jest pisana w trzeciej osobie, ale skupia się głównie na opisywaniu uczuć głównej bohaterki Weroniki, można to trochę powiązać ze swego rodzaju pamiętnikiem Bridget Jones tylko pisanym w trzeciej osobie.

Książka jest bardzo lekka i przyjemna. Czyta się ją szybko, bo zaledwie dwa krótsze wieczory. Jedyny minus jaki mogłabym tu zaznaczyć, to to, że nienawidzę, gdy książka ma długie rozdziały, wtedy nie zaczynam wieczorem kolejnego, bo zgubię wątek. A tutaj-rozdziałów jest...brak. Ale na szczęście książka jest ciekawa, losy Weroniki naprawdę przyciągają więc nie ma problemu z przypomnieniem sobie wcześniejszej akcji. Tak naprawdę opuściłam tylko dwie strony, które mnie nużyły, które były zwykłym rozważaniem psychologicznym o miłości.

Tak jak już tu wielu pisało, książka opowiada o miłości rodem z książek, filmów, biorąc na przykład miłość Belli do Edwarda. Autorka w bardzo dobry sposób przedstawia nam , że tak naprawdę taka miłość jest pusta, często zakończona rozczarowaniem, a tak naprawdę prawdziwa , piękna, szczera miłość może być tuż koło nas.

Książka kilka razy mnie wzruszyła, kilka razy myślałam również , że bohaterka jest głupia, kiedy po raz kolejny szła za Wyśnionym. Jednakże odnalazłam też wiele z siebie w tej książce więc z przyjemnością brnęłam w jej przygody.

Nigdy nie czytam ckliwych romansów, ani książek dla młodzieży o perypetiach miłosnych, do tego autorstwa polskiego. Nie lubię takich, nie przemawiają do mnie i już.
Tutaj sięgnęłam po tę książkę tylko dlatego, że tytuł był mi bardzo bliski, opis bohaterki był bardzo podobny mojej osobie, a do tego skusiła mnie promocyjna cena-wzięłam.

Książka jest pisana w trzeciej osobie,...