Może i według niektórych książka nie zasługuje na całe 10/10, ale mnie urzekła ona całkowicie. Pierwszy raz sięgnęłam po nią w wieku bodajże 9 lat i już wtedy pochłonęłam ją migusiem.
Książka opowiada o przygodach Honoraty-Horroraty, która przeprowadza się do nowego domu, oraz jej nowego sąsiada, Marka-Koszmariusza (który za nazywanie go "Koszmarkiem" chłopców leje, a dziewczyny straszy). Przyjaciele wpakowują się po uszy w kryminalną zagadkę. Przyjdzie im zmierzyć się z tajemniczymi zaciekami na ścianach (brzmi mrocznie, nie uważacie? :P),legendami, które zaczynają coraz mniej przypomniać fikcję, parą duchów (Honorata i Marek sami nie potrafią stwierdzić, czy te duchy są prawdziwe, czy też nie),kustoszem z muzeum, pijanym dzwonnikiem i... ajajaj, jeszcze tysiącem innych rzeczy i postaci! Dzięki panu kustoszowi, który raz mówi prawdę, a raz nie, przyjaciołom uda się poznać bliżej historię ich miejscowości (która, bądź co bądź, jest wprost KOSZMARNIE ciekawa! ;P) i odkryć to, co nigdy nie miało być odkryte...
Co do moich osobistych przeżyć z tym właśnie horrorKIEM, to moją coroczną tradycją jest przypomnienie sobie treści tejże książki, wypożyczając ją z pszczewskiej biblioteki (niestety, taką możliwość mam jedynie w wakacje, ale lepszy rydz niż nic! A jeśli jakimś niespodziewanym trafem Osoba, która w tym momencie to czyta, ma jakiś dostęp do tej biblioteki, to niech zadziera kiecę i leci odwiedzić ją w te pędy - na pewno nie pożałujesz!). Będąc w piątej klasie wykorzystałam ją w treści wypracowania na języku polskim, a rok później nawiązując do niej w opowiadaniu zostałam wyróżniona w konkursie :) Potrzebujecie jeszcze jakiejś zachęty? To powiem wprost: Czytajcie, bo warto! Na pewno choć w nikłym stopniu przypadnie Wam do gustu :)

Może i według niektórych książka nie zasługuje na całe 10/10, ale mnie urzekła ona całkowicie. Pierwszy raz sięgnęłam po nią w wieku bodajże 9 lat i już wtedy pochłonęłam ją migusiem.
Książka opowiada o przygodach Honoraty-Horroraty, która przeprowadza się do nowego domu, oraz jej nowego sąsiada, Marka-Koszmariusza (który za nazywanie go "Koszmarkiem" chłopców leje, a...

www.nakanapie.pl
Honorata razem z rodziną przeprowadza się do domu po babci, są wakacje, a ona natrafia na zagadkę, spotyka ducha. W odkryciu prawdy pomaga jej sąsiad Mariusz, tajemnica skrywana przez lata jest nie jedna, w miasteczku zjawiają się tajemniczy goście z Ameryki, którym zależy na czymś innym. Kto wygra wyścig w poszukiwaniach?
Nie sądziłam, że tak się ubawię przy tej opowieści, autorka połączyła przygodę, humor, trochę duchów, złoczyńców, tajemnicze babcie. Idealna pozycja dla młodszych czytelników uwielbiających akcję połączenie sensacji z historią, niegroźne duchy z skarbami. Rewelacyjni bohaterowie, bardzo charakterystyczni, a przy okazji ogromna dawka humoru, nie sposób się nudzić. Zainteresowanie tajemnicami swojej miejscowości gwarantowane, może poszukacie z dzieciakami tajnych przejść i skarbów – a nuż coś znajdziecie.

www.nakanapie.pl
Honorata razem z rodziną przeprowadza się do domu po babci, są wakacje, a ona natrafia na zagadkę, spotyka ducha. W odkryciu prawdy pomaga jej sąsiad Mariusz, tajemnica skrywana przez lata jest nie jedna, w miasteczku zjawiają się tajemniczy goście z Ameryki, którym zależy na czymś innym. Kto wygra wyścig w poszukiwaniach?
Nie sądziłam, że tak się ubawię...

Bardzo duży plus za rewelacyjny humor w tej jakże creepy kryminalnej historii!

Pośmiałam się nie raz, nie dwa, nie pięć:)


Świetna opowieść, której bohaterem jest zbiorowość - inaczej nie napiszę, ponieważ każda postać jest mega barwna i wyrazista - nawet wyblakłe duchy!


Polecam bardzo, nie tylko dzieciakom. To jedna z tych opowieści, która nie uznaje ram wiekowych.

Bardzo duży plus za rewelacyjny humor w tej jakże creepy kryminalnej historii!

Pośmiałam się nie raz, nie dwa, nie pięć:)


Świetna opowieść, której bohaterem jest zbiorowość - inaczej nie napiszę, ponieważ każda postać jest mega barwna i wyrazista - nawet wyblakłe duchy!


Polecam bardzo, nie tylko dzieciakom. To jedna z tych opowieści, która nie uznaje ram wiekowych.

Wciągająca przygodówka z elementami nadprzyrodzonymi do samodzielnego czytania dla starszej podstawówki (klasy IV-VI). Dobrze napisana książka w której jest sporo tego, co powinno być, by zaintrygować i przytrzymać czytelnika: zmiany, tajemnice, relacje, złoczyńcy i duchy. Jest brawurowa dziewczynka i ciekawski chłopak. Bardzo OK.

Wciągająca przygodówka z elementami nadprzyrodzonymi do samodzielnego czytania dla starszej podstawówki (klasy IV-VI). Dobrze napisana książka w której jest sporo tego, co powinno być, by zaintrygować i przytrzymać czytelnika: zmiany, tajemnice, relacje, złoczyńcy i duchy. Jest brawurowa dziewczynka i ciekawski chłopak. Bardzo OK.

Z zainteresowaniem sięgnęłam po książkę Kaliny Jerzykowskiej pt. "Buba córka Belzebuba".
Okazało się, że to ostatni tom trylogii "Upiorne przygody Koszmariusza i Horroraty" Wydawnictwa Literatura.
Wypożyczyłyśmy więc z córką wszystkie części tej serii, a są to w kolejności:
"Widma z ulicy Wydmowej",
"Ciocia Rose i złote żołędzie",
"Buba córka Belzebuba".

Horrorata i Koszmariusz (Honorata i Mariusz) to nastolatkowie,
których poznajemy już na początku trylogii.
Buba to czarna kocica, która pojawia się dopiero w drugim tomie. W trzecim okazuje się
dość istotnym elementem całej układanki ;-)

Wśród bohaterów serii są m.in. uczniowie, studenci, starsze panie, nauczycielka, policjanci,
pracownicy muzeum, amerykańskie czarne charaktery, koty i... duchy.
A wszystko kręci się wokół historii sprzed lat, związanej z biżuterią hrabiny Wyrwidębskiej
i wynalazkami jej męża hrabiego Wyrwidębskiego.
Kto komu co (w przeszłości) ukradł, kto do czego ma (obecnie) prawo,
kto jest z kim spokrewniony / skoligacony, no i kto dziedziczy biżuterię z żołedziami?
Pytań jest więcej...
Dlaczego szkatułki są dwie, czy to na pewno są szkatułki?
Dlaczego obrazy są dwa, a nawet trzy?
Dlaczego...

Nie, nie ma sensu mnożyć pytań,
skoro i tak odpowiedzi sami musicie poszukać w książkach ;-p
Nie zdziwcie się, że w miarę czytania wcale nie wiecie więcej.
Pojawią się nowe wątki, nowe ślady, nowe komplikacje. A właściwie stare, bo cała historia jest 200-letnia.
Biżuteria, szkatułki, grobowce, tajemnice, stare zdjęcia i dokumenty, sekretne przejścia, legendy,
zmienione nazwiska, różne tożsamości, starzy / nowi narzeczeni, wybuchy, włamania, porwania,
szkielety, utopione samochody, zapadające się stropy, koty i... duchy.
A jak to się ma do współczesnej młodzieży, która chętnie rzuca się w wir poszukiwań i rozwiązywania
kolejnych kryminalno-detektywistyznych zagadek związanych z historią rodu Wyrwidębskich?
Z duchami rozmawia Horrorata, która do wszystkiego stara się podejść racjonalnie i z humorem.
Między nią, a uwielbiającym takie klimaty Koszmariuszem, nawiązuje się nić sympatii.
Do akcji włącza się potem starszy brat Horroraty - Adam i jej babcia Rozalia, która być może jest...

Nie, nie ma sensu zdradzanie Wam tylko kilku szczegółów,
skoro i tak wszystkiego musicie się dowiedzieć z tych książek sami ;-p
Nie podejmuję się streszczenia żadnego tomu (a co dopiero całej trylogii).
Nie podejmuję się nawet krótkiej relacji na ten temat!

Powiem tylko, że nie mogłam się od tych książek oderwać! Są takie ciekawe!
Napisane bardzo lekkim stylem, trochę żartobliwym, trochę tajemniczym.
Trzymają w napięciu od początku do końca. I mimo objętości** czyta się je szybko.
Obie z córką polecamy!



Dodatkowe argumenty w postaci trzech krótkich cytatów (po jednym z każdego tomu) poniżej ;-)

"Widma z ulicy Wydmowej":
Utykając zaczęła wspinać się po schodkach. Kiedy zdawało jej się, że jest już blisko szczytu,
telefon znowu zarechotał.Honorata już chciała podnieść go do ucha, gdy przypomniała sobie
o możliwości dekonspiracji. Szybciutko wyłączyła dzwonek, ale było już za późno. Gąszcz
nad jej głową zaszeleścił, a do tego szelestu dołączył odgłos skradających się kroków.

"Ciocia Rose i złote żołędzie"
Po półgodzinie sejf był odkopany. Drzwi żeliwnej szafy, ozdobione herbem hrabiów Wyrwidębskich,
były szczelnie zamknięte, a tył wmurowany w jedyną ocalałą ścianę kantoru.
(...)
- Najlepszym narzędziem, młodzieńcze, jest lotny umysł - powiedział i położył dłonie
na zdobiącym drzwi sejfu herbowym dębie.

"Buba córka Belzebuba"
- (...) Narzeczona mojego brata uparła się, że koniecznie musi wziąć udział
w seansie spirytystycznym... Też powiedziałam, że wykluczone, ale widzi pan... ona mnie szantażuje!
Wykryła, że to ja pomogłam uprzedzić inspektora Majchera o podstępie, który zresztą też ona wymyśliła i teraz..


https://bajdocja.blogspot.com/2017/06/horrorata-koszmariusz-i-buba.html

Z zainteresowaniem sięgnęłam po książkę Kaliny Jerzykowskiej pt. "Buba córka Belzebuba".
Okazało się, że to ostatni tom trylogii "Upiorne przygody Koszmariusza i Horroraty" Wydawnictwa Literatura.
Wypożyczyłyśmy więc z córką wszystkie części tej serii, a są to w kolejności:
"Widma z ulicy Wydmowej",
"Ciocia Rose i złote żołędzie",
"Buba córka Belzebuba".

Horrorata i...

dostałam tą książkę od babci i właśnie zaczynam ją czytać😊

dostałam tą książkę od babci i właśnie zaczynam ją czytać😊