1945 rok. Oddziały Volksturmu, młodzieży z Hitlerjugend oraz niedobitki Waffen SS bronią ostatniego bastionu nazistowskiemu systemu - Berlina. Powstaje pytanie co dalej: walczyć do końca, układać się z wrogiem czy uciekać a jeśli tak to jaki jest plan ? Bardzo fajna książka. Ciekawe zakończenie.

1945 rok. Oddziały Volksturmu, młodzieży z Hitlerjugend oraz niedobitki Waffen SS bronią ostatniego bastionu nazistowskiemu systemu - Berlina. Powstaje pytanie co dalej: walczyć do końca, układać się z wrogiem czy uciekać a jeśli tak to jaki jest plan ? Bardzo fajna książka. Ciekawe zakończenie.

Mam wrażenie, że najlepsze powieści Higginsa to te które łączą fakty z drugiej wojny światowej z fantazją autora .Tym razem ostatnie dni wojny i ciekawa teoria związana z Bormanem . Czyta się dobrze, polecam

Mam wrażenie, że najlepsze powieści Higginsa to te które łączą fakty z drugiej wojny światowej z fantazją autora .Tym razem ostatnie dni wojny i ciekawa teoria związana z Bormanem . Czyta się dobrze, polecam

Jack Higgins, (wł. Harry Patterson, ur.1929) – angielski pisarz powieści sensacyjno-przygodowych, na LC 77 powieści, 2225 czytelników, a ta książka ma 6,91 (77 ocen i 2 opinie). Te dwie opinie wyrażają zachwyt i są jednozdaniowe. Natomiast notka redakcyjna jest aż za obszerna, ujawnia nie tylko tematykę, lecz i treść książki, która przypomina mnie...
No właśnie, dygresja. Moje dzieciństwo i młodość to lata 40. i 50. ubiegłego wieku, okres "żelaznej kurtyny" i braku szerszego dostępu do literatury światowej, gdy w zastępstwie zalewano nas literaturą propagandową i indoktrynującą począwszy od anegdotycznego "Soso" Bobińskiej (anegdotycznego, bo w 1956, w okresie odwilży, śmiano się z autorki, że pisze drugi tom o Stalinie pt "Komu Soso zrobił kuku"),poprzez „Poemat pedagogiczny” Makarenki (całkiem ciekawy),bestseller „Opowieść o prawdziwym człowieku” Polewoja (świetna książka, polecam). Gajdara „Timur i jego drużyna” (fajne),Ostrowskiego „Jak hartowała się stal” (wzór moralności bolszewickiej Korczagin, prawie tak sławny, jak Pawka Morozow),Neverly'ego „Pamiątka z celulozy” (nieszczęsny Szcęsny),po Brandysa „Obywateli” (stalinowska propaganda, tak tego samego Kazia Brandysa, który później auto- kreował się na walczącego opozycjonistę).
Osobną część stanowiła obfita literatura o złych Niemcach, którzy uniknęli sprawiedliwości i uciekli do Argentyny, łącznie z Hitlerem, Himmlerem i Bormannem. Było tego tak wiele, że już nikt nie chciał tych fantazji czytać A teraz, po ponad 60 latach, wpada mnie w ręce podobna bzdura, różniąca się od tamtych tylko amerykańskim generałem. To co ja mam powiedzieć ?
Że czyta się wprawdzie dobrze, lecz smaczku dodaje fakt, że książka wydana została w 1976 roku, podczas gdy Wikipedia podaje:
„.....W grudniu 1972 roku, podczas prac budowlanych w centrum Berlina przy Invalidenstraße.. ..odnaleziono szkielety dwóch mężczyzn. Na podstawie stanu uzębienia i innych cech anatomicznych zostały one formalnie zidentyfikowane przez niemiecki sąd jako szczątki Bormanna i Stumpfeggera. 11 kwietnia 1973 prokurator generalny Horst Gauf poinformował, że zgodnie z ustaleniami niemieckiego wymiaru sprawiedliwości Martin Bormann zginął wczesnym rankiem 2 maja 1945 w trakcie ostatnich walk w Berlinie. Szczątki Bormanna zostały zidentyfikowane i przekazane rodzinie celem pochówku"
I dlatego, nie mogę dać więcej niż 4 gwiazdki.

Jack Higgins, (wł. Harry Patterson, ur.1929) – angielski pisarz powieści sensacyjno-przygodowych, na LC 77 powieści, 2225 czytelników, a ta książka ma 6,91 (77 ocen i 2 opinie). Te dwie opinie wyrażają zachwyt i są jednozdaniowe. Natomiast notka redakcyjna jest aż za obszerna, ujawnia nie tylko tematykę, lecz i treść książki, ...

Książka świetna. Szkoda, że Higgins to mniej popularny pisarz w Polsce, ponieważ jego pozycje są naprawdę świetne.

Walhalle czyta się bardzo lekko i przyjemnie.

Książka świetna. Szkoda, że Higgins to mniej popularny pisarz w Polsce, ponieważ jego pozycje są naprawdę świetne.

Walhalle czyta się bardzo lekko i przyjemnie.

Powieść ta jest faktycznie dobra. Jednak nie wszystkie powieście tego autora można tak określić. Część jest podobna do innych, przewidywalna i przez to dosyć nudna.

Powieść ta jest faktycznie dobra. Jednak nie wszystkie powieście tego autora można tak określić. Część jest podobna do innych, przewidywalna i przez to dosyć nudna.