Autora biorę w ciemno, tak jak Dana Simmonsa. Nie ma słabych książek (przynajmniej tych wydanych w Polsce). Uniwersum zachwycające, epicka opowieść. Proszę pamiętać o czytaniu pozycji tego Autora w odpowiedniej kolejności, niekoniecznie zgodnie z datą wydania w PL.

Autora biorę w ciemno, tak jak Dana Simmonsa. Nie ma słabych książek (przynajmniej tych wydanych w Polsce). Uniwersum zachwycające, epicka opowieść. Proszę pamiętać o czytaniu pozycji tego Autora w odpowiedniej kolejności, niekoniecznie zgodnie z datą wydania w PL.

Pierwsza książka (dwa opowiadania połączone drobnie, w zasadzie) tego autora, jedna z niewielu fantastyczno-naukowych, które czytałem. I cóż...

Kwiecisty język, ciekawa akcja, ale i pewien niedosyt. Jak ktoś lubi nie być syty do końca, to polecam. :) Jak ktoś lubi nie poznać zakończenia i wybacza autorowi, że prawdopodobnie zabrakło mu pomysłu na spektakularny pomysł. Niemniej, do przeczytania do podusi jest dobra.

Pierwsza książka (dwa opowiadania połączone drobnie, w zasadzie) tego autora, jedna z niewielu fantastyczno-naukowych, które czytałem. I cóż...

Kwiecisty język, ciekawa akcja, ale i pewien niedosyt. Jak ktoś lubi nie być syty do końca, to polecam. :) Jak ktoś lubi nie poznać zakończenia i wybacza autorowi, że prawdopodobnie zabrakło mu pomysłu na spektakularny pomysł....

Dwa dłuższe opowiadania, zupełnie różne a takie Reynoldowskie. Diamentowe psy to istny majstersztyk i bardzo żałuję, że nie były dłuższe, to jest taki typ sf, który kocham najbardziej! Turkusowe dni bardzo dobre, ale w porównaniu z pierwszym opowiadaniem to nie ma podbicia. Ogólnie w wydaniu Polskim to już ostatnia książka, której nie przeczytałam, to już koniec i bardzo, bardzo żałuję to stanowczo jeden z moich ulubionych pisarzy sf i bardzo bym chciała dalej go czytać. Ogólnie wydał około 20 książek, niestety nie wszystkie zostały przetlumaczone, a ja nie wiem czy dam radę czytać po angielsku ( to tzw. Hard sf, dużo trudnych pojęć ze świata fizyki, matematyki mam trudności nieraz ze zrozumieniem czegoś po polsku, a co dopiero po angielsku). W każdym razie opowiadania luźno nawiązują do universum Przestrzeni Objawienia i są wspaniale w to universum wpisane! Żadnych potknięć, żadnych nieścisłości w opisanych światach, wszystko jest fantastycznie wpasowane. Polecam, Reynolds to jeden z najlepszych pisarzy hard sf.

Dwa dłuższe opowiadania, zupełnie różne a takie Reynoldowskie. Diamentowe psy to istny majstersztyk i bardzo żałuję, że nie były dłuższe, to jest taki typ sf, który kocham najbardziej! Turkusowe dni bardzo dobre, ale w porównaniu z pierwszym opowiadaniem to nie ma podbicia. Ogólnie w wydaniu Polskim to już ostatnia książka, której nie przeczytałam, to już koniec i bardzo,...

"Diamentowe psy"
Myślę, że Reynoldsa stać na więcej. Nie wiem czy tak do końca przekonały mnie mnie motywacje bohaterów w obliczu zagrożenia, ale mogę zawsze tak patrzeć, bo ja bym coś zrobił inaczej, a przecież nie jestem nimi. Fabularnie przypominało to zbieranie drużyny podczas sesji RPG, a następnie dungeon crawl z kolejnymi pokojami i zadaniami matematycznymi zamiast potworów.

"Turkusowe dni"
Tutaj dużo, dużo lepiej. To już jest Reynolds, jakiego lubię, mimo że tym razem akcja rozgrywa się na jednej planecie i nie trafia w przestrzeń kosmiczną. Opowiadanie związane jest z Żonglerami Wzorców, znanymi z sagi "Revelation Space" i będzie przyjemnym smaczkiem dla czytelników tejże. Mi się bardzo podobało.

"Diamentowe psy"
Myślę, że Reynoldsa stać na więcej. Nie wiem czy tak do końca przekonały mnie mnie motywacje bohaterów w obliczu zagrożenia, ale mogę zawsze tak patrzeć, bo ja bym coś zrobił inaczej, a przecież nie jestem nimi. Fabularnie przypominało to zbieranie drużyny podczas sesji RPG, a następnie dungeon crawl z kolejnymi pokojami i zadaniami matematycznymi zamiast...

Książka składa się z dwóch opowiadań. Oba są warte przeczytania głównie dla tych którym uniwersum Przestrzeni Objawienia bardzo przypadło do gustu, bo dodają uzupełnienie dwóch wątków- Żonglerów Wzorców i dodają jedną postać, która jednak nie pojawia się w głównej serii, lecz tylko w kilku innych opowiadaniach. Warte przeczytania, tylko jak ktoś jest bardzo wielkim fanem.

Książka składa się z dwóch opowiadań. Oba są warte przeczytania głównie dla tych którym uniwersum Przestrzeni Objawienia bardzo przypadło do gustu, bo dodają uzupełnienie dwóch wątków- Żonglerów Wzorców i dodają jedną postać, która jednak nie pojawia się w głównej serii, lecz tylko w kilku innych opowiadaniach. Warte przeczytania, tylko jak ktoś jest bardzo wielkim fanem.

Wbrew niektórym opiniom ta książka na prawdę mi się podobała. Szczególnie patrzę tu przez pryzmat "Diamentowych psów", które bardziej przypadły mi do gustu. Sama lubię różnego rodzaju zagadki matematyczne więc problem Wieży Krwi wielce mnie zainteresował. Postacie miały ciekawe charaktery, zwłaszcza zaintrygował mnie Doktor Trintignant. Lubię lekko walnietych doktorków. ;) Co do "Turkusowych dni" troszkę się zawiodłam. Spodziewałam się... Czegoś więcej? Wydaje mi się, że nie został wykorzystany cały potencjał fabuły. Ale ogółem dość pozytywnie oceniam tę książkę. :)

Wbrew niektórym opiniom ta książka na prawdę mi się podobała. Szczególnie patrzę tu przez pryzmat "Diamentowych psów", które bardziej przypadły mi do gustu. Sama lubię różnego rodzaju zagadki matematyczne więc problem Wieży Krwi wielce mnie zainteresował. Postacie miały ciekawe charaktery, zwłaszcza zaintrygował mnie Doktor Trintignant. Lubię lekko walnietych doktorków. ;)...

Akcja zawartych w książce dwóch opowiadań ma miejsce w świecie znanym z książki "Przestrzeni Objawienia". Można je przeczytać bez zaglądania do serii, ponieważ są to odrębne historie. Jak zawsze Alistair Reynolds trzyma wysoki poziom złożoności relacji międzyludzkich. W przyszłości ludzi nadal borykają się z tymi samymi słabościami jak my obecnie, są nadal tak samo niedoskonali i porywczy. W "Diamentowych Psach" bohaterowie poddają się okrutnemu testowi, który pozostawili po sobie obcy konstruktorzy, jedynie po to by zaspokoić dwa nieodparte dążenia ludzi, nieokiełznanej ciekawości i chęci sprawdzenia się.

"Turkusowe Dni" stawiają natomiast pytanie, jak daleko jest w stanie posunąć się człowiek, gdy uważa że postępuje słusznie? Czy jest w stanie zniszczyć cały gatunek zamieszkujący planetę? Czy fanatyzm to jest domeną tylko naszych czasów?

Oba opowiadania są ciekawe, jednak zabrakło mi w nich tego rozmachu historii do którego przyzwyczaił nas autor w poprzednich książkach. Pozostał niedosyt, który ciężko zaspokoić. Książkę polecam wielbicielom Alistaira Reynoldsa, innych natomiast nakłaniałbym do przeczytania w pierwszej kolejności "Przestrzeni Objawienia".

Akcja zawartych w książce dwóch opowiadań ma miejsce w świecie znanym z książki "Przestrzeni Objawienia". Można je przeczytać bez zaglądania do serii, ponieważ są to odrębne historie. Jak zawsze Alistair Reynolds trzyma wysoki poziom złożoności relacji międzyludzkich. W przyszłości ludzi nadal borykają się z tymi samymi słabościami jak my obecnie, są nadal tak samo...

zmęczyłem się niesamowicie czekając na koniec

zmęczyłem się niesamowicie czekając na koniec

Mroczne, posępne, za krótkie, żeby pokazać coś ciekawego. Duży zawód w porównaniu do "Przestrzeni objawienia".

Mroczne, posępne, za krótkie, żeby pokazać coś ciekawego. Duży zawód w porównaniu do "Przestrzeni objawienia".

Oba opowiadania są świetne, choć zgoła różne. Dla wielbicieli prozy autora i świata Przestrzeni Objawienia, to kolejna pozycja nie do ominięcia.

Oba opowiadania są świetne, choć zgoła różne. Dla wielbicieli prozy autora i świata Przestrzeni Objawienia, to kolejna pozycja nie do ominięcia.