Początek książki - wielce obiecujący. Bohater, kosmonauta z wyraźnymi problemami z psychiką (swoją drogą, jak on przeszedł te wszystkie testy?) wraca na opustoszałą po ataku enigmatyczną bronią (biologiczną?) Ziemię. Przez pierwsze sto stron książki byłem wprost urzeczony - ciężki, wręcz przytłaczający klimat, sugestywne opisy świata, z którego nagle "wymazani" zostali wszyscy ludzie, to było coś niesamowitego, na swój sposób nowego, opisanego wręcz w depresyjnej manierze.

Jest taki fragment z tej książki, który na dobre wrył mi się pamięć - bohater przeglądający taśmy ochrony z supermarketu. Opis zwyczajnego dnia, ludzie chodzący między alejkami, wykonujący swoje codzienne czynności, a potem nagły wybuch paniki i zniknięcie... Opisy mocno przemawiające do wyobraźni, zaburzające poczucie bezpieczeństwa, drażniące.

Potem nagle robi się z tą powieścią coś niesamowitego. Problemy psychiczne głównego bohatera potęgują się, zaczyna cierpieć na jakieś rozdwojenie, roztrojenie - czy co tam jeszcze - jaźni. Opisy przechodzą w czystą abstrakcję, w jakieś schizofreniczne odjazdy, których sens i wymowę ciężko mi było zrozumieć. Wraz z każdym kolejnym wykręconym do granic możliwości fragmentem, potęgowało się poczucie traconego na tą lekturę czasu. Ja wprost nie cierpię - może dlatego, że w kwestii dzieł tego rodzaju czuję się mały, głupi i zagubiony? - kiedy nie rozumiem "o czem autor do mnie rozmawia"? A tak jest w tym przypadku. Żałowałem przy tym bardzo, że autorka nie poszła jednak w ten piękny realizm, mroczny i przygnębiający, bo opisy "pustej" Ziemi są tu sugestywne, jak nigdy wcześniej.

Nie pozwolę sobie nazwać tego "zmarnowanym potencjałem", bo potencjał nadal jest tu spory, ale ukierunkowany nie na tego czytelnika, jakim ja jestem. Liczyłem na znakomite "post-apo" i tym ta powieść jest na początku. Potem zmienia się w jakiś dziwaczny dyskurs, w którym z racji moich predyspozycji intelektualnych, nie mogłem wziąć aktywnego udziału, i strasznie, strasznie się z lekturą "Ostatniego świata" męczyłem.

Polecić, nie polecić? Książka jest trudna w odbiorze, i zdecydowanie nie jest w stanie dać przeciętnemu czytelnikowi (do jakich sam się zaliczam) niczego w zamian. Żadnej nagrody za cierpliwość, i próbę doszukania się głębszego w tym wszystkim sensu. Tak więc, raczej odradzam.

Początek książki - wielce obiecujący. Bohater, kosmonauta z wyraźnymi problemami z psychiką (swoją drogą, jak on przeszedł te wszystkie testy?) wraca na opustoszałą po ataku enigmatyczną bronią (biologiczną?) Ziemię. Przez pierwsze sto stron książki byłem wprost urzeczony - ciężki, wręcz przytłaczający klimat, sugestywne opisy świata, z którego nagle "wymazani" zostali...