,,Chrzest Ognia” to trzeci tom sagi o wiedźminie Geralcie(nie licząc opowiadań, które podobały mi się nawet bardziej od głównej serii). W moim odczuciu, na razie najlepszy.

Wyleczony z ran Geralt, wraz z grupą przypadkowo spotkanych towarzyszy, wyrusza na poszukiwanie Ciri. Jest przekonany, że jego wychowanka znajduje się na dworze króla Emhyra, który chce się z nią ożenić. Nie wie, że w rzeczywistości Ciri razem z grupą młodych wędrowców, Szczurów, przemierza krainę, a ich niezależny, brutalny styl życia zaczyna zmieniać niewinną dotąd nastolatkę. Tymczasem Yennefer, ukochana Geralta, staje się członkiem loży czarodziejek założonej przez Filippę Eilhardt.

,,Chrzest Ognia” to głównie powieść drogi, najwięcej miejsca Sapkowski poświęcił wędrówce Geralta i jego kompanów w poszukiwaniu Ciri. Co to była za grupa! Mamy łuczniczkę Milvę, walczącą o swoją niezależność, ale jednocześnie spragnioną czułości, tajemniczego Cahira, wampira - abstynenta Regisa, krasnoluda Zoltana(altruistę czy łotra?) i oczywiście Jaskra, który swoimi opowieściami i tekstami nadaje całości humoru. Każda z tych postaci jest ciekawa i przykuwająca uwagę. Przebywając w towarzystwie tych bardzo różnych osób Geralt stara się nie angażować emocjonalnie i skupiać jedynie na swojej misji, ale więzy między członkami podróży są coraz silniejsze.

Świat Sapkowskiego jest dokładnie opisany i oddziałujący na wyobraźnię, autor często nawiązuje do rozmaitych mitologii(nie tylko słowiańskiej), historii czy innych twórców, np. Tolkiena(legenda o Larze przypomina mi ,,Pieśń o Luthien” z ,,Władcy Pierścieni”, tylko bardziej brutalną i mroczną). Cieszę się, że wcześniej przeczytałam esej ,,Świat króla Artura”, bo dzięki temu łatwiej mi odnaleźć różne ,,smaczki”(słynne gotowanie kotów za które Sapkowski sam podpaliłby stos!). Jednocześnie to powieść pełna odniesień do współczesnej rzeczywistości. Mamy tu pociągających za sznurki władzy polityków i prostych ludzi niezorientowanych w sytuacji, zbuntowanych nastolatków(Szczury) i Ciri, która przechodzi brutalny kurs dojrzewania, strach przed ,,innymi” czy problem aborcji(Sapkowski jednocześnie daje kobietom prawo wyboru, a zarazem zwraca uwagę jakie mogą być jej konsekwencje dla psychiki). Jeśli chodzi o Szczury, to wątek Ciri i Mistle jest jednym z nielicznych wątków homoseksualnych w literaturze, który mnie nie irytuje i nie sprawia wrażenia dodanego na siłę. W przeciwieństwie do scen lesbijskich w ,,Pieśni Lodu i Ognia” czy wpychanych nieustannie tego typu scen w ,,Świecie bez końca” Folleta, relacja Ciri i Mistle jest opisana dobrze, z uzasadnieniem psychologicznym i skłaniająca do zastanowienia, co naprawdę łączy te dziewczyny. Czy Ciri naprawdę kocha Mistle czy może po prostu boi się samotności? Zobaczymy…

Podczas czytania dwóch wstępnych tomów opowiadań o wiedźminie, irytowały mnie opinie Jaskra o kobietach i zastanawiałam się nawet, czy są to przekonania samego Sapkowskiego. Oddycham z ulgą, że nie. ,,Chrzest ognia” przedstawia kobiety w bardzo pozytywny sposób, jako silne, niezależne, odważne, mądre i znające swoją wartość. Opisy loży Filippy są świetne, jej członkinie, ich relacje i wspólne poszukiwanie wyjścia z trudnej sytuacji – czyta się to doskonale. Wspaniale skonstruowaną postacią jest też Milva.

Kolejny tom przygód Geralta kończę oczarowana. Polecam, także antyfanom fantastyki.

,, Nie można zapłacić za coś, co nie ma ceny. Niektórzy twierdzą, że każda, absolutnie każda rzecz na świecie, ma swoją cenę. To nieprawda. Są rzeczy, które ceny nie mają, są bezcenne. Najłatwiej poznać takie rzeczy po tym, że raz utracone, są utracone na zawsze.”

,,Chrzest Ognia” to trzeci tom sagi o wiedźminie Geralcie(nie licząc opowiadań, które podobały mi się nawet bardziej od głównej serii). W moim odczuciu, na razie najlepszy.

Wyleczony z ran Geralt, wraz z grupą przypadkowo spotkanych towarzyszy, wyrusza na poszukiwanie Ciri. Jest przekonany, że jego wychowanka znajduje się na dworze króla Emhyra, który chce się z nią...