Jak cienka jest granica między dobrem a złem? I czym tak naprawdę jest zło? To jedno z tych pytań, na które nie ma oczywistych odpowiedzi. Nazywając kogoś złym, jasne jest dla nas, że czyni on zło. Co jednak jeżeli Zły czyni dobrze i np. walczy z miejskimi chuliganami, pijaczkami, złodziejami, awanturnikami, ludźmi którzy psują ustalony porządek i stanowią pewne niebezpieczeństwo? Tak też robi bohater książki Tyrmanda. Jest ostatnim sprawiedliwym, mścicielem który działa w obronie pokrzywdzonych. Obok tego dzieje się mnóstwo ciekawych rzeczy; Warszawa lat 50tych tętni życiem, chociaż to przecież miasto dopiero odbudowywane po wojnie. Tyrmand świetnie skroił poszczególnych bohaterów. Peerelowski klimat plus barwny język i genialne, lekko absurdalne poczucie humoru sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem. Książka nic a nic się nie zestarzała, porusza wciąż aktualne problemy a jednocześnie przenosi nas w magiczny świat stolicy, pełnej łotrzyków rozgrywających swe gry, gdzie kwitnie życie towarzyskie. Tyrmand nie pokazuje nam Warszawy jak pesymista, który widzi w niej tylko szarość i wszechobecną przestępczość. Czuć wręcz w książce aurę zauroczenia taką stolicą i wbrew pozorom zachwyt nad ludźmi, którzy przecież wcale nie są tacy źli. W końcu i sam bohater znajduje sobie sojuszników... Kto nie czytał, ten niech wie, że traci wiele. To jedna z lepszych polskich książek, jaką dane mi było czytać. Pasjonująca.

Jak cienka jest granica między dobrem a złem? I czym tak naprawdę jest zło? To jedno z tych pytań, na które nie ma oczywistych odpowiedzi. Nazywając kogoś złym, jasne jest dla nas, że czyni on zło. Co jednak jeżeli Zły czyni dobrze i np. walczy z miejskimi chuliganami, pijaczkami, złodziejami, awanturnikami, ludźmi którzy psują ustalony porządek i stanowią pewne...