Co ja bym mogła powiedzieć o „Ani z Wyspy Księcia Edwarda” to , że się na niej zawiodłam. Nie jest to typowy zawód nad treścią, tylko nad tym, że spodziewałam się całkowicie czegoś innego i chyba na tym polega główny minus. Przeczytanie tych opowiadań, w których brak jest specyficznego klimatu z poprzednich powieści, sprawiło, że poznała Lucy Maud Montgomery z innej strony. Pisarkę, która zatraciła gdzieś swój optymistyczny urokliwy styl, który tak mnie oczarował. Kwestie wojny odbiły się na wszystkich, więc może i autorce mogło zabraknąć sił na danie powieści uroku. A może wina jest w tłumaczeniu, wychowałam się na bardzo starych przekładach, w których język był przepełniony ciepłem i tym czymś. A tu jest sucho. No i jeszcze te drobne pomyłki w tłumaczonych imionach. Widocznie ktoś kto tłumaczył / redagował nie poczuł klimatu i nie postarał się zbytnio.

Czy owy ostatni tom Ani warto polecić? I tak i nie. Jeśli oczekujecie kolejnej „bajkowej” i napawającej swoistym urokiem książki to nie sięgajcie. Jeśli zaś chcecie poczytać dobra prozę w postaci opowiadań, przepełnioną różnymi uczuciami to jak najbardziej.

Co ja bym mogła powiedzieć o „Ani z Wyspy Księcia Edwarda” to , że się na niej zawiodłam. Nie jest to typowy zawód nad treścią, tylko nad tym, że spodziewałam się całkowicie czegoś innego i chyba na tym polega główny minus. Przeczytanie tych opowiadań, w których brak jest specyficznego klimatu z poprzednich powieści, sprawiło, że poznała Lucy Maud Montgomery z innej strony....