„Na gorącym uczynku” jest wciągającym i sprawnie napisanym thrillerem z nieprzewidywalnym zakończeniem. Idealnym rozpoczęciem znajomości z prozą amerykańskiego pisarza, Harlana Cobena. Fanom nie trzeba przedstawiać, ani polecać tego pana - oni już wiedzą, że samo nazwisko jest najlepszą rekomendacją. A pozostałym oczywiście polecam, bo jak tu nie zachęcać do spędzenia kilku, zaczytanych godzin w świecie niejednoznacznych bohaterów, wartkiej akcji, absurdalnych realiów społecznych USA oraz demonów przeszłości, które zwykle nawiedzają w najmniej odpowiednich momentach?

Początkowo cała małomiasteczkowa społeczność i prowadząca telewizyjny program „Przyłapani na gorącym uczynku” Wendy Tynes oddychają z ulgą, gdy zdemaskowany zostaje kolejny, ukryty pod płaszczykiem porządnego obywatela, pedofil. Sądowe uniewinnienie nie załatwia sprawy – do pracującego zawodowo z dziećmi, pracownika opieki społecznej Dana Marcera na zawsze przypięta została łatka złego człowieka, zboczeńca, pedofila, domniemanego mordercy…, w efekcie czego dochodzi do brutalnego samosądu. Ale czy aby na pewno Dan był winny i czy miał on coś wspólnego z niedawnym zaginięciem 17-letniej Haley? Prywatne śledztwo Wendy zaprowadzi ją ku wydarzeniom z przeszłości, które odkryją zaskakujące, dodające pikanterii sprawie fakty. Wtedy to właśnie pięciu współlokatorów dzieliło pokój 109 w pewnym akademiku, a na uczelni w Princeton popularne były, owiane legendą „polowania sępów”… Drążąc temat z reporterskim zacięciem, Wendy nie zwraca uwagi, że grozi jej wielkie niebezpieczeństwo, a rozwiązanie jak zwykle jest tam, gdzie najmniej się go spodziewamy. Do ostatniego zdana na ostatniej stronie nic nie jest tu oczywiste ani pewne.

Współczesny postęp technologiczny ułatwił nam przepływ informacji, które możemy łatwo i, co najważniejsze, bezkarnie komentować. Często nawet nie zdajemy sobie sprawy jaką siłę może mieć błaha plotka bądź fałszywe oskarżenie anonimowo umieszczone na jakimś portalu społecznościowym lub rzucone bez zastanowienia w jakieś ogólnodostępnej dyskusji. „Plotki zawsze są skuteczniejsze od faktów. W oczach opinii społecznej oskarżenia są równoznaczne z dowodami. Jesteś winny, dopóki nie dowiedziesz swojej niewinności”. Na przykładzie Dana, widzimy, że reputację, którą buduje się całe życie, można w jednej chwili zniszczyć i nawet po oczyszczeniu z zarzutów dobrego imienia nie odzyska się nigdy. Ku przestrodze Coben pokazuje, że odejście współmałżonka, skandal, utrata pracy i przekreślenie kariery zawodowej czy też ostracyzm społeczny (pobicia, głuche telefony, groźby, obraźliwe napisy na ścianach) to raczej te najlżejsze konsekwencje dla lekkomyślnie osaczonych.

Coben interesująco porusza temat współczesnych, szerzących się w USA zagrożeń społecznych: pedofilii, zakrapianych i pełnych innych używek imprez młodzieży licealnej, wykluczenia ze społeczeństwa bezrobotnych i niepełnosprawnych, a także ukazuje zgubną w skutkach, tak obecnie powszechną wiarę w siłę przekazu social mediów, które potrafią zatrzeć granicę pomiędzy wirtualnością, a rzeczywistością. Ale dla mnie to przede wszystkim opowieść o (nie)zawinionej winie i karze. O ekstremalnych sytuacjach, które weryfikują siłę naszego kręgosłupa moralnego oraz ukazują jaka cienka granica dzieli dobro od zła, a balansowanie na niej z czasem sprawia, że przestajemy ją dostrzegać i wypieramy ze świadomości możliwość wystąpienia kary za swój czy. A także o trudnej umiejętności przebaczania i terapeutycznych właściwościach uzyskania wybaczenia dla tych, którzy zrozumieli swój błąd.

Cieszę się, że ponownie dałam się jakieś powieści pozytywnie zaskoczyć. Już w tej chwili wpisuje na listę moich planów czytelniczych inne książki autora (może sięgnę po cykl z Myronem Bolitarem?), bo jestem pewna, że na tej powieści moja znajomość z Cobenem na pewno się nie skończy!

„Na gorącym uczynku” jest wciągającym i sprawnie napisanym thrillerem z nieprzewidywalnym zakończeniem. Idealnym rozpoczęciem znajomości z prozą amerykańskiego pisarza, Harlana Cobena. Fanom nie trzeba przedstawiać, ani polecać tego pana - oni już wiedzą, że samo nazwisko jest najlepszą rekomendacją. A pozostałym oczywiście polecam, bo jak tu nie zachęcać do spędzenia...