Opowieść o tym, jak trudno być żoną opozycjonisty. W kraju w którym przeciwstawianie się władzy wymaga prawdziwej odwagi, a spotkanie ze służbami bezpieczeństwa jest bolesne i zawsze kończy się przegraną. I o tym jest też ta książka, że kobieta stara się zbudować normalny dom w cieniu wszechobecnego państwa policyjnego, i mimo że … tego domu sama nie pragnęła.
Pisane z punktu widzenia dziewięcioletniego dziecka, które nie jest małym psotnikiem, o nie, raczej jest krnąbrnym łobuzem. Zresztą o ile zachowanie dziecka jest jak najbardziej dziecinne, to przemyślenia i obserwacje są całkiem dorosłe. To raczej wejrzenie w swoje dzieciństwo z perspektywy dojrzałego pisarza. Życie rodzinne opisane jest powściągliwie i tu jest moc tej książki. Bo mimo delikatności w zaznaczaniu uczuć czytelnik świetnie wychwytuje wszystkie dysonanse i konflikty.
Jest to pierwsza książka Hishama Matara, ale jak dla mnie zapowiedź wyważonego, doskonałego pisarstwa.

Opowieść o tym, jak trudno być żoną opozycjonisty. W kraju w którym przeciwstawianie się władzy wymaga prawdziwej odwagi, a spotkanie ze służbami bezpieczeństwa jest bolesne i zawsze kończy się przegraną. I o tym jest też ta książka, że kobieta stara się zbudować normalny dom w cieniu wszechobecnego państwa policyjnego, i mimo że … tego domu sama nie pragnęła.
Pisane z...