Nie każdy wiersz do mnie dotarł lub został zrozumiany. Te, które pamiętam poruszały tematy przemijania, ukrytej tęsknoty za czymś, zadumy. Bardzo podobały mi się wiersze "Wielkanoc", "Od żalu nie uciekniesz, nie ujdziesz goryczy...", "Biografia".
Cytat z wiersza "Od żalu nie uciekniesz, nie ujdziesz goryczy...":
"Cóż z tego, że coś kochał - przemija jak dymy,
Że po tych, co odchodzą, żal serce mi tłoczy.
My z starym Sofoklesem spokojnie patrzymy
Na ten widok, na który chciałbyś zamknąć oczy."

Nie każdy wiersz do mnie dotarł lub został zrozumiany. Te, które pamiętam poruszały tematy przemijania, ukrytej tęsknoty za czymś, zadumy. Bardzo podobały mi się wiersze "Wielkanoc", "Od żalu nie uciekniesz, nie ujdziesz goryczy...", "Biografia".
Cytat z wiersza "Od żalu nie uciekniesz, nie ujdziesz goryczy...":
"Cóż z tego, że coś kochał - przemija jak dymy,
Że po tych, co...

Książeczka kupiona za 4 złote w antykwariacie przed podróżą. W ten sposób Lechoń stał mi się lekturą pociągową. Wcześniej już znałam jego biografię (ciekawe, z jego życiem polecam się zapoznać!),a także wiele utworów i nie do końca satysfakcjonuje mnie dokonany tu wybór. Znalazłam tu kilka utworów, które cenię, ale kilku także mi brakuje.

Książeczka kupiona za 4 złote w antykwariacie przed podróżą. W ten sposób Lechoń stał mi się lekturą pociągową. Wcześniej już znałam jego biografię (ciekawe, z jego życiem polecam się zapoznać!),a także wiele utworów i nie do końca satysfakcjonuje mnie dokonany tu wybór. Znalazłam tu kilka utworów, które cenię, ale kilku także mi brakuje.

Potrzeba wielkich umiejętności, aby ze smakiem wyrazić swoją tęsknotę. Wiele pracy trzeba włożyć w nagromadzenie ładunku emocjonalnego, którego wybuch rozsadzi nawet najtwardsze serce. Nie każdy potrafi nakierować uczucia innych osób do spojrzenia na miłość i przywiązanie, zupełnie innym okiem niż zazwyczaj nam się to zdarza. Mam tutaj na myśli namiętność do polskości, rozumianej inaczej niż krzykliwy patriotyzm. Poezja potrafi chyba tęsknić najbardziej ze wszystkich gatunków literatury pięknej. To ona marzy o straconym i niedościgłym. To dla niej, ojczyzna w niewoli jest jak jesienna noc targana zimnymi powiewami wiatru. To z nią możemy liczyć co chwilę na ukojenie ciepłą nadzieją. Wydaje mi się, że to wszystko co powyżej napisałem, mógłbym utożsamić ze smutkiem płynącym z głębi twórczości Jana Lechonia. Bije z niego tak wielka a jednocześnie zmartwiona ambicja powrotu do wolnej i niepodległej Polski.

"Poezje" są obrazem Józefa Chełmońskiego z ptakami szybującymi do niezależnego kraju nad Wisłą. Są wspomnieniem Maurycego Mochnackiego, wygrywającego ostatnie akordy niezawisłego bytu. To złudzenie klawiatury jego fortepianu, owiniętej biało czerwoną tkaniną. Także dumny Cyprian Kamil Norwid znajdzie swoje zaszczytne miejsce w tym panteonie wielkich Polaków. Nawet mitologiczny Agamemnon zostaje przywołany ze swojego dalekiego greckiego grobu do obrony naszych granic. Rozpacz po stracie ojczyzny może być tak wielka, że ściągnięcie do walki wszystkich sił nieba i piekła wydaje się w tym wypadku uzasadnione.

Jan Lechoń podkreśla, jak wielką potęgą jest czas zacierający wszelkie żale. Za jego sprawą zawsze znika wszystko co nas dzieli. A sam poeta przyznaje, że jest jedynie liściem spadłym z drzewa, niesionym zimnym wichrem historii. Jednak z jego wierszy bije nie tylko gorycz. Silne jest też przeświadczenie o Polsce, płynącej z walcem Szopena w umysłach. Muzyką z jego koncertu ożyje przyroda i nawet jesienny wiatr przyniesie nam niepodległość. Zupełnie jakby wspomnienie listopada 1918 roku kierowało jego poetycką nutą. Dla skamandryty miłość i śmierć są jednymi z najważniejszych rzeczy na świecie. To one nadają sens wszystkiemu, co decyduje o losach życia, o jego smutku i rozkoszy.

Chciałbym, aby sztuka poetycka była zawsze tak oczyszczająca jak ta, którą przed chwilą widziałem. Wyobrażam sobie, że mogę w niej błądzić ale tylko z nadzieją, że dojdę do lepszego jutra. Takie zagubienie jest dla mnie bardzo przyjemne. W "Poezjach" Jana Lechonia mam wszystko, co powoduje u mnie intelektualny błogostan. Mogę zatracić obraną zawczasu orientację i być zwodzonym po nocnym lesie, srebrnym od światła gwiazd. Mnie zupełnie nie przeszkadza, że wiersze polskiego poety są trudne do uchwycenia i przesiąknięte często ciężką tematyką. Wystarczy zapomnieć o stopniu trudności i chwytać piękno poszczególnych wersów, nawet nie wysilając się łączeniem ich w zwrotki. Jan Lechoń jest poetą, który potrafi mnie poprowadzić po lirycznych meandrach, mocno trzymając się docelowego kierunku. Zaufajcie mu, on wie jak stworzyć odpowiedni nastrój.

Potrzeba wielkich umiejętności, aby ze smakiem wyrazić swoją tęsknotę. Wiele pracy trzeba włożyć w nagromadzenie ładunku emocjonalnego, którego wybuch rozsadzi nawet najtwardsze serce. Nie każdy potrafi nakierować uczucia innych osób do spojrzenia na miłość i przywiązanie, zupełnie innym okiem niż zazwyczaj nam się to zdarza. Mam tutaj na myśli namiętność do polskości,...

Co tu ocenić? Poezje czy ich wybór?

Otóż nie wiem. Lechoń - wspaniały, lubię jego wiersze I autentycznie cenię. Ale z wyborami wierszy jest ten problem, że
1. nie jest to wybór autora, to już życie po życiu tych krótkich utworów, żyły naprawdę w towarzystwie im współczesnych sióstr I braci...
2. czasem brakuje tych, ktore chciałoby się akurat znaleźć,
3. czasem brak pomysłu i osoba wybierająca zdaje się po prosrtu wybierać na misia: "mi się wydaje, że.... wiersz ppodoba mi się".

Lepiej jednak z braku laku sięgnąć po jakikolwiek wybór poezji niż nie sięgać wcale. A po wiersze tego autora na pewno warto.

Co tu ocenić? Poezje czy ich wybór?

Otóż nie wiem. Lechoń - wspaniały, lubię jego wiersze I autentycznie cenię. Ale z wyborami wierszy jest ten problem, że
1. nie jest to wybór autora, to już życie po życiu tych krótkich utworów, żyły naprawdę w towarzystwie im współczesnych sióstr I braci...
2. czasem brakuje tych, ktore chciałoby się akurat znaleźć,
3. czasem brak...

Z poezją Lechonia po raz pierwszy zetknęłam się w liceum czyli jakieś 20 lat temu. Był to wiersz ( chyba najbardziej znany wszystkim ) "Pytasz, co w moim życiu z wszystkich rzeczą główną.....". Po interpretacji wiersza zainteresowało mnie życie Jana Lechonia. Poznanie jego biografii i czytanie "Dzienników" umożliwiło mi zrozumienie innych wierszy, jak również przybliżyło samą postać poety. Dla mnie osobiście ciekawe jest to, że kiedyś namiętnie zatracałam się w wierszach z tomu "Srebrne i czarne" a dzisiaj bliższe mi są wiersze patriotyczne.

Z poezją Lechonia po raz pierwszy zetknęłam się w liceum czyli jakieś 20 lat temu. Był to wiersz ( chyba najbardziej znany wszystkim ) "Pytasz, co w moim życiu z wszystkich rzeczą główną.....". Po interpretacji wiersza zainteresowało mnie życie Jana Lechonia. Poznanie jego biografii i czytanie "Dzienników" umożliwiło mi zrozumienie innych wierszy, jak również przybliżyło...

Przeczytane tylko "Karmazynowy poemat"

Przeczytane tylko "Karmazynowy poemat"

W tomiku tym zawarte zostały najlepsze i bardzo różnorodne wiersze Lechonia. Jego poezji się nie czyta, ją się odczuwa wszystkimi zmysłami!

W tomiku tym zawarte zostały najlepsze i bardzo różnorodne wiersze Lechonia. Jego poezji się nie czyta, ją się odczuwa wszystkimi zmysłami!

Lechoń pisał li wiersze przeciętne, li zatrważająco dobre. Trudno znaleźć między tem jakiś środek, pole do oceny jest nazbyt szerokie. Ciekawiej jego wiersze wyglądają po lekturze biografi autora.

Lechoń pisał li wiersze przeciętne, li zatrważająco dobre. Trudno znaleźć między tem jakiś środek, pole do oceny jest nazbyt szerokie. Ciekawiej jego wiersze wyglądają po lekturze biografi autora.

Jan Lechoń. Wspaniały człowiek i wielki poeta. Od wojny mieszkał i żył w Nowym Jorku. I tam też zmarł samobójczą śmiercią. A z jego poezji bije bezbrzeżna tęsknota za Polską, do której nie dane mu było wrócić. Koniecznie!!

Jan Lechoń. Wspaniały człowiek i wielki poeta. Od wojny mieszkał i żył w Nowym Jorku. I tam też zmarł samobójczą śmiercią. A z jego poezji bije bezbrzeżna tęsknota za Polską, do której nie dane mu było wrócić. Koniecznie!!

Kilka utworów o których będę pamiętał: „Duch Boya", „Proust", [Pytasz, co w moim z wszystkich rzeczą główną...], „Spowiedź wielkanocna", „Poeta niemodny" czy „Preludium" - pozostałe wiersze zdążyły już uciec z mojej pamięci.

Kilka utworów o których będę pamiętał: „Duch Boya", „Proust", [Pytasz, co w moim z wszystkich rzeczą główną...], „Spowiedź wielkanocna", „Poeta niemodny" czy „Preludium" - pozostałe wiersze zdążyły już uciec z mojej pamięci.