Gdy moja córka słyszy słowo „wróżka” od razu krzyczy – „Dzwoneczek”. Do tej pory to właśnie ta malutka Cynka utkwiła jej głęboko w pamięci i chociaż zna już książeczki oraz bajeczki o niej na pamięć, to i tak za każdym razem czerpie z nich niesamowitą frajdę. Myślę, że właśnie to, w jakiś pokrętny sposób, skłoniło mnie do sięgnięcia w bibliotece po dwie książeczki z serii Mała wróżka Amelka i przedstawienie ich Nadusi. Oczywiście lektura spotkała się ze sporym entuzjazmem, co zaowocowało kilkakrotną lekturą i przerobieniem ich treści na codzienne zabawy.

Zacznę może jednak po kolei…

Mała wróżka Amelka. W krainie chochlików
Amelka mieszka razem z mamą w pięknej krainie chochlików, z czego dziewczyna jest naprawdę zadowolona. Jednak ostatnio, zamiast cieszyć się i bawić z przyjaciółmi, jak robiła do tej pory, czuje się obolała. Szybko wychodzi na jaw, że przyczyną dolegliwości są rosnące skrzydełka na plecach… Amelka jest bowiem wróżką, a nie chochlikiem. Od tej pory dziewczynka pilnie uczy się nowych umiejętności na jakie składają się między innymi czary oraz latanie. Prowadzi to do kilku komicznych sytuacji przez co zabawa murowana :D Chciałam też zaznaczyć, że właśnie z tego powodu lektura tego opowiadanka nie jest odpowiednia na wieczór jako czytanka do poduszki. Wierzcie mi! Wiem co mówię. :D Obie z córką podśmiewałyśmy się przez dobre kilkanaście minut, w ciągu których Nadia powinna już raczej przysypiać :P

Mała wróżka Amelka. Nocne strachy
Dziewczyna po raz pierwszy spała w swoim nowym domku. Oczywiście towarzystwa dotrzymywał jej najlepszy przyjaciel – chochlik Gucio. Jednak nawet jego towarzystwo, ani koszyk wypełniony łakociami produkcji jej mamy, nie odpędziły nocnych strachów. Pojawiały się one z każdym dziwnym dźwiękiem rozlegającym się poza ścianami domu… Książeczka jest doskonała dla dzieci, które z jakiegoś powodu (najczęściej znanego tylko im) boją się ciemności. Tak było właśnie w naszym przypadku. Na szczęście sytuacja Amelki i jej późniejsze wyjaśnienie pomogły uświadomić Nadusi, że w nocy nie ma się czego bać, a już zwłaszcza gdy znajdujemy się we własnym bezpiecznym domku. Wiadomo, że strachu nie uda się odgonić od razu, ale tego typu historyjki krok po kroku zbliżają nas do tego.

Jeżeli chodzi o wydanie obu książeczek, to muszę powiedzieć, że są one małymi perełkami. Twarde oprawy gwarantują, iż nie zniszczą się one zbyt szybko nawet kiedy będą oglądane i sprawdzane przez bardziej dociekliwych molików książkowych, mających tendencję do smakowania historyjek :D. Obrazki są naprawdę kolorowe i ciekawie wykonane. Zresztą widać na załączonych obrazkach :P.

Polecam!

Gdy moja córka słyszy słowo „wróżka” od razu krzyczy – „Dzwoneczek”. Do tej pory to właśnie ta malutka Cynka utkwiła jej głęboko w pamięci i chociaż zna już książeczki oraz bajeczki o niej na pamięć, to i tak za każdym razem czerpie z nich niesamowitą frajdę. Myślę, że właśnie to, w jakiś pokrętny sposób, skłoniło mnie do sięgnięcia w bibliotece po dwie książeczki z serii...