Zanim zrobiłam przerwę na „Potop” postanowiłam sobie, że pierwszą książką jaką po nim przeczytam będzie właśnie „Najgorsza rzecz jaką zrobiła”. Po lekturze wiedziałam, że był to dobry wybór i aż żal ją było zamykać.
„Nawet za chmurami kryje się czysty horyzont.”
Sophie jest szesnastoletnią dziewczyną, która w swoim życiu przeszła już najgorsze doświadczenia. W tragicznych okolicznościach straciła swoją starszą siostrę Emily. Od czasu dramatycznego wypadku nie może się pozbierać, a całą winą za zdarzenia obarcza samą siebie. Na domiar złego dziewczyna żyje w przekonaniu, że jej matka wolałaby, aby to Sophie spotkała ta tragedia, ponieważ jej zdaniem od zawsze żyła w cieniu starszej siostry. Jej przyjaciółka Abigail stara się jej pomóc, jednak Sophie dystansuje się od ludzi i nie jest już taka jak przed wypadkiem. Mimo, że Sophie chce się do niej zbliżyć, coś ją blokuje. A jak to wszystko się rozwiąże, musicie już przeczytać sami.
Książka jest napisana w formie pamiętnika Sophie. Kiedy to spostrzegłam, nie byłam zachwycona, bo dotąd nie przepadałam jakoś za taką formą literatury. Jednak z kolejnymi kartkami powoli się do niej przekonywałam, co ostatecznie zakończyło się jednak moją sympatią do pamiętników. Pióro Alice Kuipers jest lekkie i bardzo przyjemnie czytało mi się jej dzieło. Książka jest krótka i kiedy skończyłam ją czytać było mi trochę szkoda (chętnie sięgnęłabym po nią jeszcze raz, nie znając jej). Myślałam też o tym, jakby mogła wyglądać kontynuacja powieści. Jest to druga książka z serii „Zbliżenia”, jaką miałam okazję przeczytać i tym razem również się nie zawiodłam. Jestem wścibska i dlatego jednak trochę drażniło mnie to, że praktycznie do ¾ książki nie wiedziałam dokładnie, jak zginęła siostra Sophie. Opisy pamiętnikowe mają to w sobie, że ukazują doskonale emocjonalność i psychikę ich autora. Ta książka właśnie taka jest. Sophie nie jest osobą, której nie sposób nie lubić. Ma bardzo specyficzną osobowość, ale to pewnością przez przeżycia, jakie ją dotknęły. Ciężko mi było zapałać do niej nieograniczoną sympatią, jak to bywa podczas lektury lekkich czytadełek na odstresowanie. W jednej chwili kibicowałam jej z całej siły, żeby udało się jej w końcu z tym chłopakiem (), a w następnej już drażnił mnie jej stosunek do matki, która przecież tak się starała. Ciężko jest zrozumieć emocje, które tłumi taka osoba, jeśli się czegoś takiego nie przeszło samemu. Z tym problemem borykała się właśnie jej przyjaciółka Abigail. Książka na pewno ukazuje ważne wartości, m. In. Studium wagi szacunku rodzicielskiego, przeżywanie żałoby i miłości oraz pokazywanie swoich emocji i uczuć.
Książka na pewno jest warta uwagi. Polecam ją zwłaszcza tym, którzy lubią historie „z życia wzięte”. Książka dotyka bardzo aktualnych problemów, za co ją cenię.

Zanim zrobiłam przerwę na „Potop” postanowiłam sobie, że pierwszą książką jaką po nim przeczytam będzie właśnie „Najgorsza rzecz jaką zrobiła”. Po lekturze wiedziałam, że był to dobry wybór i aż żal ją było zamykać.
„Nawet za chmurami kryje się czysty horyzont.”
Sophie jest szesnastoletnią dziewczyną, która w swoim życiu przeszła już najgorsze doświadczenia. W tragicznych...