Ostatnimi czasy bardzo przepadam za antyutopijnymi powieściami, które są coraz lepiej pisane i zadziwiają mnie samą, gdyż nigdy bym nie przypuszczała, że takie książki będą w stanie mnie aż tak wciągnąć. Począwszy od: "Z ciemnością jej do twarzy" skończywszy choćby na "Dotyku Julii" czy właśnie "Niezgodnej".

Wyobraź sobie przyszłość, a szczegółowiej - Chicago, które zostało podzielone na pięć frakcji, z których każda zajmuje inną część miasta. W końcu, po twoich szesnastych urodzinach przychodzi ci dokonać wyboru, który ma wpływ na twoje całe dalsze życie. Musisz wybierać do której z grup chcesz przynależeć. Możesz decydować się pomiędzy Prawością, Altruizmem, Nieustraszonością, Serdecznością oraz Erudycją. Każdą z nich symbolizują i określają inne cechy i poglądy, zasady i zachowania, a ty musisz się do nich dostosować. Wybór nie jest prosty, ale do pomocy masz test predyspozycji, który wykonuje się dzień przed krwawą ceremonią wyboru. Odkrywane są w tobie cechy, które będą pasować do jednej z pięciu frakcji. Ten, kto nie pasuje do żadnej, zostaje uznany za bezfrakcyjnego i wykluczony. Ty natomiast z całą pewnością nie chcesz okazać się Niezgodnym, człowiekiem, który łączy w sobie cechy charakteru kilku frakcji, gdyż taki osobnik musi zostać wyeliminowany...

Główna bohaterka - Beatrice Prior dokonuje wyboru, który zaskakuje nie tylko jej najbliższych, ale także ją samą. Porzuca Altruizm i swoją rodzinę, by jako Tris stać się twardą, pewną siebie, niezależną, niebezpieczną i odważną Nieustraszoną. Będzie musiała przejść brutalne szkolenie, zmierzyć się ze swoimi najgłębszymi lękami, nauczyć się ufać innym nowicjuszom i przekonać się czy w nowym życiu, jakie wybrała, jest miejsce na miłość... Tymczasem między frakcjami wybucha krwawa walka, a Tris ma tajemnicę, której musi strzec przed wszystkimi, bo wie, że jej odkrycie oznacza dla niej śmierć...

Cóż ja mogę tu rzec? Od pierwszej strony dałam się wciągnąć w intrygującą, nieszablonową, niebanalną, wspaniale wymyśloną fabułę, która przeszła moje najśmielsze oczekiwania. Zwroty akcji i nieprzewidywalność gwarantowały piękne umilenie czasu, a lektura tak mnie wciągnęła, że skończyłam ją w zaledwie parę godzin. Pani Roth zostawiła mnie skołowaną ze sporym niedosytem i wręcz pożądaniem następnej części. Przez całą książkę towarzyszyło mi uczucie napięcia i niepewności co zdarzy się później . Język autorki również wzbudził moją sympatię. Prosty, nieskomplikowany, zrozumiały choć niepospolity. Cała powieść pisana jest narracją pierwszoosobową z perspektywy Tris co pozwala nam wczuć się w trudną sytuację bohaterki. Wartka akcja zapewnia czytelnikowi, iż nie będzie się on nudził. Naprawdę nie potrafię sobie wyobrazić jak można by tą książkę ulepszyć. Jestem z niej w pełni zadowolona.

Jeśli zaś chodzi o bohaterów to również nie mam się do czego przyczepić. Tris mnie w ani jednej scenie nie irytowała. Każdy dialog z nią miał sens i nie był płytki. Przedstawienie jej jako osobę nieidealną, zagubioną i nieco przytłoczoną problemami myślę, że było naprawdę udaną operacją, bo w całym tym bałaganie Beatris nie przypominała ofiary czy jakiegoś żałosnego zwierzątka, czekającego aż ktoś je uratuje. Jeśli zaś chodzi o wątek romantyczny to mnie osobiście bardzo się spodobał. Był ujmujący, a przede wszystkim naprawdę romantyczny. Cztery od pierwszej chwili mnie zafascynował, a później w miarę rozwoju wydarzeń, zakochiwałam się w nim razem z główną bohaterką. Zakończenie mnie przede wszystkim zaskoczyło. Ostatnie rozdziały były tak przepełnione grozą, niebezpieczeństwem i akcją, że sama bałam się co nastąpi i nie powiem - przeżyłam wielki wstrząs po niektórych wydarzeniach. Całą książkę czyta się naprawdę szybko, a jest to spowodowane tym, że bardzo wciąga. Jest lekka, niezobowiązująca, choć ma jeden minus. Naprawdę uzależnia.

Niektórzy porównując "Niezgodną" do "Igrzysk Śmierci" mówią, że książka Veronici Roth nie zasługuje na miano godnej następczyni, wspomnianej przeze mnie trylogii pani Suzanne Collins. Nie jestem w stanie wam powiedzieć, która z tych serii jest lepsza, ponieważ uważam, że obydwie są wspaniałe i obydwie uzależniają, oraz mocno wpływają na psychikę człowieka. Myślę, że "Niezgodna" naprawdę zaskakuje i z pewnością zasługuje na zapoznanie się z nią.

Ostatnimi czasy bardzo przepadam za antyutopijnymi powieściami, które są coraz lepiej pisane i zadziwiają mnie samą, gdyż nigdy bym nie przypuszczała, że takie książki będą w stanie mnie aż tak wciągnąć. Począwszy od: "Z ciemnością jej do twarzy" skończywszy choćby na "Dotyku Julii" czy właśnie "Niezgodnej".

Wyobraź sobie przyszłość, a szczegółowiej - Chicago, które...