„Gabriel uśmiechnął się wesoło, jakby poczuł z tego powodu ulgę. Zapewne poczuł. Z kolei Szatan... on wyglądał, jakby miał się rozpłakać.”

Tym razem akcja nie rozgrywa się przez większość czasu w Piekle, ale, (o zgrozo!) w Niebie! I jak się okazuje, nie jest też tam tak nieskazitelnie i bezgrzesznie, jak nam się wydaje. Chodź, może i jest. Bo w końcu "grzeczne" bobaski ze skrzydełkami przy kostkach mają przynajmniej trochę przyzwoitości i wychodzą poza bramy Nieba na papierosa. I by podrywać naszą Wiktorię, która wciąż czuje coś do Piotrka.
Cóż mogę powiedzieć ? Humor jest świetny, można się do łez uśmiać przy tej książce i przy Azazelu, oczywiście, który w świetnych momentach dodaje świetne komentarze.

„- Ktoś was pilnuje? - zapytałam Azazela. - Dzisiaj nikt. Podobno coś się wydarzyło w Arkadii i wszyscy musieli się tam stawić. Ciekawe co to. Wiecie może? - odpowiedział.(...) - Wszyscy nas szukają, bo okradliśmy Gabriela z jego lampy oświecenia, a wcześniej anioła Moroniego. Chciał zdobyć władzę nad światem za pomocą ... pewnych artefaktów, które pożyczyliśmy, podstawiając fałszywki. Niestety rękopisu z zaklęciem nie udało nam się skopiować, więc się zorientował - wyjaśnił mu z kamienną twarzą Piotrek. - Mieszkańcy Nieba mają areszt domowy, a wszyscy pracownicy latają jak szaleni z trąbami i nas szukają. - Zapomniałeś dodać, że spowodowaliśmy prawdopodobnie całą serię katastrof i klęsk żywiołowych na Ziemi, żeby odwrócić ich uwagę - dodałam. - Ach tak. Masz rację, kochanie. Panel sterowania w Anielskim Centrum Dowodzenia świetnie się nam przydał. Diabły stały, nie wiedząc, co mają powiedzieć. Nawet anioł z oszpeconą twarzą gwizdnął z uznaniem. W końcu Azazel pociągnął nosem i wpatrzył się we mnie pełnym miłości spojrzeniem. - Moja krew - duma wręcz go rozpierała.”

A Beleth też daje swoje trzy grosze, dzięki czemu ze strony na stronę, coraz bardziej go uwielbiam.

„- O! - odwróciłam się do niego zaskoczona. - A jak ty się tu tak szybko znalazłeś? - Czary - pocałował mnie w czubek nosa. - Berek. - Chcę zostać sama - oświadczyłam. Zrobił zbolałą minę. - Nie chcesz się pobawić? Nawet chwilę? Proponuję chowanego pod pościelą. Ja szukam pierwszy.”

Książka jest wybitna. Uwielbiam tą serię i pewnie, kiedyś do niej wrócę.

„Kto okłamywał mnie teraz? Człowiek czy diabeł?”

„Gabriel uśmiechnął się wesoło, jakby poczuł z tego powodu ulgę. Zapewne poczuł. Z kolei Szatan... on wyglądał, jakby miał się rozpłakać.”

Tym razem akcja nie rozgrywa się przez większość czasu w Piekle, ale, (o zgrozo!) w Niebie! I jak się okazuje, nie jest też tam tak nieskazitelnie i bezgrzesznie, jak nam się wydaje. Chodź, może i jest. Bo w końcu "grzeczne" bobaski ze...