Najwyraźniej wilk, pomimo swojej negatywnej reputacji groźnego drapieżnika, wyraźnie fascynuje człowieka. "Żyjący z wilkami" to właściwie autobiografia autora: Shaun Ellis jest zdecydowanie nietuzinkowym człowiekiem, o czym można się przekonać zapoznając się z jego bogatym życiorysem. Wychował się na angielskiej wsi, od małego obcował ze zwierzętami i wtedy też narodziła się u niego miłość do naszych „braci mniejszych”. Chcąc poznać obyczaje wilków rzucił wszystko i pojechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie prowadzono program reintrodukcji wilka. Przez dwa lata mieszkał z dziką watahą – w lesie, pod gołym niebem, nie myjąc się, nie zmieniając ubrania, żywiąc się surowym mięsem! Następnie wrócił do świata ludzi i sprawa się powtórzyła, kiedy musiał zaopiekować się wilczkami, które odrzuciła wilczyca ze stada, które sam założył. Co ciekawe, pracował również w dartmoorskim zoo, tym samym, które potem kupił Benjamin Mee. Swoje doświadczenia i wiedzę o tym w jaki sposób funkcjonuje wataha przyrodnik spisał w książce i są to spostrzeżenia nie tylko bardzo ciekawe, ale bezcenne z naukowego punktu widzenia. Do tej pory bowiem ludzie jedynie obserwowali drapieżniki z daleka, występując z pozycji dominanta. Ellis wyjaśnia m.in. czy wilki są groźne dla ludzi oraz dlaczego wilki napadają na zwierzęta gospodarskie. Zgłębiając tę kwestię, Ellis odwiedził zresztą Polskę, o czym dosyć obszernie pisze w "Żyjącym z wilkami".

Ellis pisze również o psach – bardzo blisko z wilkami przecież spokrewnionych, naszych domowych pupilach. Przyrodnik daje szereg bardzo praktycznych wskazówek jak wychować psa, tak aby nie sprawiał nam kłopotów i nie był groźny dla otoczenia. Rady te Ellis oparł o swoje własne doświadczenia z psami, bowiem przez pewien czas zajmował się ich tresurą.

Największe wrażenie robi chyba osobowość człowieka-wilka (jak go nazwano): dla swojej pasji gotów był zrezygnować z człowieczeństwa. Nie myć się przez dwa lata? Obywać się bez wszelkich udogodnień cywilizacji? A nade wszystko odizolować się od innych ludzi, za którymi zresztą Ellis nie przepada.

Shaun Ellis, wraz z pisarką Penny Junor napisał właśnie taką książkę o zwierzętach, jakiej szukałam. Przybliża świat zwierząt, takimi, jakie one są, a nie takimi, jakimi chce widzieć je człowiek – oswajając, udomawiając, podporządkowując je sobie, zamykając w zoo. Opowieść przyrodnika jest konkretna, rzeczowa, ale przystępna, skrojona na miarę świetnego dokumentu.
Podsumowując "Żyjący z wilkami" to niezwykle ciekawa książka, która oddaje hołd przyrodzie oraz daje świadectwo ogromnej miłości człowieka dla zwierząt.

Najwyraźniej wilk, pomimo swojej negatywnej reputacji groźnego drapieżnika, wyraźnie fascynuje człowieka. "Żyjący z wilkami" to właściwie autobiografia autora: Shaun Ellis jest zdecydowanie nietuzinkowym człowiekiem, o czym można się przekonać zapoznając się z jego bogatym życiorysem. Wychował się na angielskiej wsi, od małego obcował ze zwierzętami i wtedy też narodziła...