Ta książka jest dowodem na to, że część druga była zbędna i powodem tego, dlaczego czwarta, ostatnia część, nigdy nie została w Polsce wydana.
Dostajemy w końcu trochę akcji, Zara bardziej interesuje się, co to za jeden ten Astley, a zrobienie z Nicka mcguffina nieźle ciągnie fabułę do przodu - bo, nie ukrywajmy, o zbliżającym się Ragnaroku mówią poważnie jedynie internauci, których wpisy można przeczytać między rozdziałami.
Ładnie da się odczuć, jak młodzi, naiwni i idealistyczni są bohaterowie w obliczu zaostrzającego się konfliktu. Wydaje im się, że skoro są dobrzy, to wszystko powinno iść po ich myśli. Bo oni tylko cośtam, bo chcą pokoju itepe. Tymczasem autorka serwuje brutalne zwroty akcji, kolejne zbędne śmierci, dzięki którym do bohaterów powoli dociera powaga sytuacji i prawdziwa natura ich wroga (swoją drogą - dość chaotyczna).
Tym bardziej idiotycznie wygląda przy tym opis Walhalli. Zara przechodzi na drugą stronę tęczy i nagle wszystko staje się obrzydliwie banalne, a fabuła przechodzi w tryb RPG "a teraz idź pogadaj z tym, on ci da to, potem mi ci przytargamy za uszy doświadczonego wojownika (bo tak, bo sobie nagle możemy), boss battle, zabij go (co z tego, że nigdy nie trenowałaś szermierki) i odbierz nagrodę". I ona to robi. Tak po prostu. Pewnie miała cheaterski miecz z absurdalnym współczynnikiem szczęścia.



No i... spoiler... *szepcze* serio miałam nadzieję, że Nick będzie Fenrirem. Chyba tylko to by mnie pocieszyło po takim finale.
Albo i nie.

Ta książka jest dowodem na to, że część druga była zbędna i powodem tego, dlaczego czwarta, ostatnia część, nigdy nie została w Polsce wydana.
Dostajemy w końcu trochę akcji, Zara bardziej interesuje się, co to za jeden ten Astley, a zrobienie z Nicka mcguffina nieźle ciągnie fabułę do przodu - bo, nie ukrywajmy, o zbliżającym się Ragnaroku mówią poważnie jedynie...