Przechodząc obok „Matrasa”, trafiłam na wiosenną odwilż, czyli na zwykłą wyprzedaż ładniej nazwaną. Oczywiście, nie można mnie wpuszczać w takie miejsca, bo nie skończy się na kupnie jednej książki. Wyszłam z ośmioma. Chyba tylko przez resztki zdrowego rozsądku, który podpowiadał, że nawet na te osiem nie bardzo mam miejsce w domu. Ale ta część mnie, mniej rozważna, doszła do wniosku, że gdzieś się je poupycha. Książek całe mnóstwo. Ciężko było mi zdecydować, jaką rzeczywiście chciałabym wziąć do domu. W głównej mierze mało znani mi pisarze, mało znana literatura. Ale wydawnictwo MUZA to dla mnie dość dobry powód, by daną książkę kupić. Zaś noty na okładkach „brzmiały” dość interesująco. Jedną właśnie z tych zakupionych książek jest króciutka powieść Bertranda Godbille’a pod tytułem „Los Montes”.

Tytułowe Los Montes, to nic innego jak hacjenda malowniczo położona na zboczach Andów. Hacjenda będąca azylem dla byłego esesmana, będąca miejscem spotkań przyjaciół z wojska. Także miejsce spotkań kochanków, miejsce upokorzeń, zbyt szybkiego wejścia w dorosłe życie. W końcu niemy świadek tragicznych wydarzeń.

Po zakończeniu II wojny światowej 12-letni Francois wraz z matką, Claire, wsiada na okręt „Europa”, który ma ich wywieźć do Chile. Chłopak nie wie, w jakim celu tam jadą. Matka twierdzi, że miała już dość życia w mieście, gdzie wszystko przypominało jej tragicznie zmarłego męża, gdzie dzieliła mieszkanie z teściami. Chciała innego życia, więcej swobody. Chciała być szczęśliwa. Francois na wszystko godził się z milczeniem. W zasadzie o świecie nie miał żadnego pojęcia. Wiedział, że była wojna, ale że bezpośrednio nie trafiła do ich miejscowości, nie miał z nią związanych żadnych wspomnień. Poza jednym. Stracił na niej ojca. Ale był na tyle mały, że nie do końca zdawał sobie z tej straty sprawę. Poza tym miał matkę, która go kochała nad życie, która go rozpieszczała. Nie odczuwał żadnej zmiany. Czuł jednak, że szykują się jakieś zmiany.

Matka miała przed nim coraz więcej tajemnic. Nie zdradziła celu podróży. Wprowadzała go w swój świat pomaleńku. Może właśnie zbyt pomału. Chłopak nie był przygotowany na wiele rzeczy. Zwłaszcza na utratę wyłącznej miłości i zainteresowania z jej strony. W życiu Claire pojawił się ktoś jeszcze. Niemiec Franz. Francois obrażony na matkę za tajemnice i zmiany, jakie w jego życie wprowadziła, nie pragnął poznać owego człowieka. Nie pragnął też zrozumieć matkę. W zasadzie trzyma się na uboczu. Na własną rękę zwiedza okolice hacjendy, żyje swoim życiem. Kiedy posyłają go do szkoły z internatem, godzi się na to. Bezwolnie. To w internacie zaczyna się dla niego życie. Poznaje przyjaciół, poznaje ich wojenne losy. Coraz więcej rozumie z tego, co się stało w jego życiu. Zaczyna się też domyślać, kim jest przyjaciel matki.

Podczas wakacji Francois dokonuje ważnego odkrycia. Dowiaduje się, że Franz był esesmanem, że walczył i zabijał aliantów. Może nawet zabił jego ojca. To odkrycie mocno zmieni chłopaka. Dodatkowo przypadkiem został świadkiem sceny dość brutalnego zbliżenia cielesnego Franza i Claire. Francois podejmuje decyzję, która na zawsze zmieni życie wszystkich jego bliskich. Co takiego zrobił? Jak dalej z tym żył? Czy w końcu poznał prawdę o matce i Franzu? Czy starał się ją choć odrobinę zrozumieć? Na te pytania znajdziecie odpowiedzi w króciutkiej powieści Bertranda Godbille`a.

Przechodząc obok „Matrasa”, trafiłam na wiosenną odwilż, czyli na zwykłą wyprzedaż ładniej nazwaną. Oczywiście, nie można mnie wpuszczać w takie miejsca, bo nie skończy się na kupnie jednej książki. Wyszłam z ośmioma. Chyba tylko przez resztki zdrowego rozsądku, który podpowiadał, że nawet na te osiem nie bardzo mam miejsce w domu. Ale ta część mnie, mniej rozważna, doszła...