Jan Sobieski, wielki prawnuk Stanisława Żółkiewskiego, powie o nim: "Otoczony chmarą Tatarów rycerz bez trwogi i skazy, czysty i ofiarny, prawy bohater padł trupem w Termopilach Europy, zostawiając dla potomnych wzór do naśladowania". Biografia Stanisława Żółkiewskiego pięknie napisana z serii "marmurkowej" przez Jerzego Besale polskiego historyka i publicysty, absolwenta historii na UW. Jedna z lepszych biografii jakie czytałam. "Jest to studium sukcesu i tragedii człowieka o niewątpliwej i pięknej moralności, religijności, wysokim poczuciu sprawiedliwości, zaletach charakteru i zasadach wyprowadzonych z 10 przykazań, słów póz i czynów rzymskich bohaterów, tolerancji...". Przedstawia piękne ale i okrutne dzieje Polski sarmackiej w dobie obojga narodów. Mamy bardzo burzliwą i diametralnie zmieniającą się rzeczywistość- dużo historii, dat i faktów: Wojny o Inflanty, Dymitriady, Kozaków, Tatarów, Turków, plejadę królów "malowanych i tych mniej malowanych". Ważne bitwy-Wielkie nazwiska. Magnaci i hetmani których majątki nie rzadko wielkością przekraczały skarbiec korony. Decyzje zmieniające często losy całej Europy. Poznajemy jak armia koronna walczyła poprzez swoje formację i taktyki etc. Przekrój społeczny tak zróżnicowany i barwny. Ciekawe czasy wielkich nazwisk. Zasłynął jako zwycięzca w wielu kampaniach przeciwko Rosji, Szwecji, Imperium Osmańskiemu i Tatarom, ale był także znakomitym pisarzem i pamiętnikarzem. Na wieki chwałą okrył się pod Kłuszynem, gdzie pokonawszy znacznie silniejsze siły rosyjsko-szwedzkie otworzył Polakom drogę na Moskwę. Żółkiewski na czele wojsk polskich wkroczył do Moskwy, w której rządził przez dwa lata. Zapisał się w ten sposób w historii jako jedyny człowiek, który tego dokonał i nikomu już nigdy później nie udało się powtórzyć. Opiewany przez poetów tej klasy co Julian Ursyn Niemcewicz, Artur Oppman czy Maria Konopnicka – bywał także źródłem natchnienia dla powieściopisarzy, którzy na przełomie XIX i XX wieku konstruowali świadomość historyczną Polaków.
Autor podszedł bardzo sumiennie do pracy która została okraszona bardzo bogatą bibliografią oraz ciekawą grafiką. Dodatkowo książka pisana bardzo ładną, zadbaną polszczyzną przypasowaną do czasów o których opowiada. Miejscami się czyta jak porywającą powieść historyczną przepasaną licznymi cytatami z pamiętników i listów Stanisława Żółkiewskiego oraz postaci z tamtych czasów. Bardzo polecam :-)

Jan Sobieski, wielki prawnuk Stanisława Żółkiewskiego, powie o nim: "Otoczony chmarą Tatarów rycerz bez trwogi i skazy, czysty i ofiarny, prawy bohater padł trupem w Termopilach Europy, zostawiając dla potomnych wzór do naśladowania". Biografia Stanisława Żółkiewskiego pięknie napisana z serii "marmurkowej" przez Jerzego Besale polskiego historyka i publicysty, absolwenta...

Książki pana Besali uwielbiam. W biografii Stanisława Żółkiewskiego autor przeszedł samego siebie. Jest to chyba najlepsza książka biograficzna jaką czytałem. Jak zawsze u autora - pełen obiektywizm. Nie będę wdawał się w szczegóły, kochający naszą historię i ceniący sobie jej widzenie poprzez fakty, nie przez jej brązowienie, będą bardzo zadowoleni. Oceniam maksymalnie, inaczej być nie może. Polecam!

Książki pana Besali uwielbiam. W biografii Stanisława Żółkiewskiego autor przeszedł samego siebie. Jest to chyba najlepsza książka biograficzna jaką czytałem. Jak zawsze u autora - pełen obiektywizm. Nie będę wdawał się w szczegóły, kochający naszą historię i ceniący sobie jej widzenie poprzez fakty, nie przez jej brązowienie, będą bardzo zadowoleni. Oceniam maksymalnie,...

Bardzo dobra i obiektywna biografia. Autor stara się ukazać życie i charakter wielkiego wodza, nie ujmując mu tego co wybitne, ale i rozprawiając się z wieloma mitami, które narosły wokół tej postaci. Był bowiem Żółkiewski tylko człowiekiem. Także popełniał błędy, czasami tragiczne w skutkach.
Barwnie ukazano tło historyczne. Interesujące są opisy istnych cudów jakie hetman dokonywał na południowo-wschodniej granicy z garstką wojska. Bywało bowiem, że Żółkiewski próbował lawirować między różnymi sojuszami, ale w rzeczywistości walczył ze wszystkimi o wszystko (Mołdawia, Wołoszczyzna, Siedmiogród, Turcja, Tatarzy, Moskwa, Szwecja, rokoszanie). Przy tym ciągle musiał dopraszać się od króla o zaległe pieniądze. Żółkiewski nie miał łatwego życia. Po klęskach (które poza Cecorą jakoś się nie przyjęły w historii) ganiony był na sejmach niemiłosiernie. Po zwycięstwach natomiast, przybywało mu zazdrosnych wrogów.
Jeśli już miałbym się do czegoś przyczepić... Przydałaby się większa ilość mapek. Nadto, zaiste niewiele dowiadujemy się o żonie i dzieciach hetmana. Ot tak mimochodem w pewnym momencie autor wspomina, że nasz ,,bohater" ma już trójkę dzieci. Żółkiewskiego znamy głównie z jego listów, dzienników. Czyżby tak mało wspominał w nich o rodzinie?

Ocena może trochę ciut na wyrost. Niemniej jednak, czytało mi się bardzo dobrze. Wartość dodana. Polecam.

Bardzo dobra i obiektywna biografia. Autor stara się ukazać życie i charakter wielkiego wodza, nie ujmując mu tego co wybitne, ale i rozprawiając się z wieloma mitami, które narosły wokół tej postaci. Był bowiem Żółkiewski tylko człowiekiem. Także popełniał błędy, czasami tragiczne w skutkach.
Barwnie ukazano tło historyczne. Interesujące są opisy istnych cudów jakie hetman...

Jedna z najlepszych, o ile nie najlepsza, biografia, jaką przeczytałem. We wstępie Jerzy Besala zaznacza, że nie jest to dzieło naukowe, tylko bardziej tytuł popularnonaukowy nieskupiający się jedynie na historycznych faktach, ale również próbie stworzenia psychologicznego rysu Żółkowskiego i zmian, jakie w nim zachodziły na przestrzeni życia.

I koncepcja ta udała się znakomicie. Książka jest napisana przystępnym językiem, ale zachowuje przy tym zgodność historyczną. Wszystkie ważne fakty, daty i postacie z życia hetmana oraz Polski za jego czasów są poparte bogatą bibliografią.

Na tle tych suchych faktów autor stara się odzwierciedlić, głównie na podstawie dokumentów z epoki, sposób myślenia Żółkowskiego. I w ten sposób "obiektywna" historia jest wzbogacona o niezwykle ciekawy i barwny opis człowieka, któremu przyszło żyć i działać na przełomie XVI i XVII wieku.

Pokazując ludzkie oblicze Żółkiewskiego, Jerzy Besala zachowuje przy tym obiektywność nie krytykując, ani nie wychwalając postaci Żółkiewskiego, co często zdarza się biografom.

Wg mnie autor wykazał się wielkim wyczuciem i kunsztem, a samą książkę gorąco polecam nie tylko fanom historii i postaci Żółkiewskiego.

Jedna z najlepszych, o ile nie najlepsza, biografia, jaką przeczytałem. We wstępie Jerzy Besala zaznacza, że nie jest to dzieło naukowe, tylko bardziej tytuł popularnonaukowy nieskupiający się jedynie na historycznych faktach, ale również próbie stworzenia psychologicznego rysu Żółkowskiego i zmian, jakie w nim zachodziły na przestrzeni życia.

I koncepcja ta udała się...

Dla miłośników IRP i staropolskiej sztuki wojennej tytuł obowiązkowy.
Jedna z najlepszych jak nie najlepsza biografia jaką miałem przyjemność czytać.
Postać Żółkiewskiego zasługuje na dobrą biografię, więc i Besala ( autor opisujący dzieje 1RP w świetle politycznym ) podołał zadaniu. Choć czasem w sposób niezrozumiały, złości się, że nie może zarzucić nic tak charyzmatycznemu człowiekowi to w końcu przyznaje słuszność wielkich cech i poczynań wojskowych choć nie zawsze udanych

Dla miłośników IRP i staropolskiej sztuki wojennej tytuł obowiązkowy.
Jedna z najlepszych jak nie najlepsza biografia jaką miałem przyjemność czytać.
Postać Żółkiewskiego zasługuje na dobrą biografię, więc i Besala ( autor opisujący dzieje 1RP w świetle politycznym ) podołał zadaniu. Choć czasem w sposób niezrozumiały, złości się, że nie może zarzucić nic tak...

Tak powinno się pisać biografie. Besala przedstawia nam postać jednego z największych Polaków. Zrobił to bardzo dobrze. Uważam, że to lektura obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych historią.

Tak powinno się pisać biografie. Besala przedstawia nam postać jednego z największych Polaków. Zrobił to bardzo dobrze. Uważam, że to lektura obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych historią.

Dobra, raczej obiektywna biografia, nie tworząca bohatera z żelaza, a człowieka z krwi i kości. Niewątpliwie to postać zasługująca na miano bohatera narodowego. Autor wielkiego zwycięstwa pod Kłuszynem i wielki przegrany pod Cecorą. Pod Kłuszynem, hetman polny koronny w sile wieku i geniuszu militarnego. Pod Cecorą ponad 70-letni hetman wielki koronny i kanclerz, wyczerpany wieloma trudami kampanii. Jest to postać historyczna, która z pewnością zasłużyła na poświęcenie kilku godzin lektury jego barwnego życia.

Dobra, raczej obiektywna biografia, nie tworząca bohatera z żelaza, a człowieka z krwi i kości. Niewątpliwie to postać zasługująca na miano bohatera narodowego. Autor wielkiego zwycięstwa pod Kłuszynem i wielki przegrany pod Cecorą. Pod Kłuszynem, hetman polny koronny w sile wieku i geniuszu militarnego. Pod Cecorą ponad 70-letni hetman wielki koronny i kanclerz, wyczerpany...