Nie jestem fanką Tolkiena, a jednak sięgnęłam po tą książkę. Powód? Ciekawość... Która najczęściej zwodzi na manowce. Ta przygoda mi się nie podobała. W żadnym wypadku. Gruby, rudy detektyw, który jeszcze ma na imię MAGNUS? Serio? Wkurzał mnie niesamowicie przez całą historię i szczerze - nie rozumiem dlaczego Ridpath uczynił z niego głównego bohatera. A tym bardziej "kobieciarza"! Przecież żadna normalna baba nie tknęła by go kijem przez szmatę! (Opinia własna)
Otwierając tą opowieść spodziewałam się wartkiej akcji, tajemnicy, może czegoś strasznego...? Otrzymałam śledztwo nudne jak flaki z olejem, które ciągnęło się chyba w nieskończoność. I jeszcze święta Ingileif... Łatwo było przewidzieć, jak to wszystko się skończy. Dodatkowo (na logikę), który WIEELKI KARTEL wysyła tylko jednego morderce na koronnego świadka? Etc. Mogłabym się tak czepiać w nieskończoność - a to do lekko szowinistycznego podejścia autora, a to do jego "zrozumienia" Islandczyków, naciąganej fabuły... Ta książka ma mnóstwo minusów, a napisana jest przeciętnie. Dlatego niech sobie odpłynie w odmęty niepamięci.
Na plus zapisuje się jeno ładnie oddany klimat Islandii, jako dzikiej, wulkaniczno-lodowcowej wyspy.

Nie jestem fanką Tolkiena, a jednak sięgnęłam po tą książkę. Powód? Ciekawość... Która najczęściej zwodzi na manowce. Ta przygoda mi się nie podobała. W żadnym wypadku. Gruby, rudy detektyw, który jeszcze ma na imię MAGNUS? Serio? Wkurzał mnie niesamowicie przez całą historię i szczerze - nie rozumiem dlaczego Ridpath uczynił z niego głównego bohatera. A tym bardziej...