Słowem "banalne", "ograne" czy "przewidywalne" określa się prawie wszystkie książki o wampirach. Dziewczyna zakochująca się w wampirze to prosty, powtarzający się schemat.
Ale skoro wiesz o czym będzie, wiesz jak się potoczy, że dziewczyna się zakocha i w ogóle, to po co sięgasz po taką książkę? Żeby później ponarzekać? A nie lepiej, skoro denerwują Cię takie scenariusze, zabrać się za inną?
Zrozummy też autorkę. Wyobraźmy sobie, że chcemy napisać książkę o wampirach. Ułóżmy scenariusz, zarysujmy treść. O ile się założymy, że pojawi się tam miłość między gatunkowa, albo nieszczęśliwa? Ciężko jest w dzisiejszych czasach napisać tego typu książkę, żeby była niepowtarzalna!
Pocałunek Demona mi się podobał. Wiedziałam, czego się spodziewać, ale mimo to podobało mi się, że autorka zadała sobie trud by wpleść tam intrygę. Doceniam to.
Wprawdzie książka nie jest ambitna, nie prezentuje sobą jakiegoś bardzo wysokiego poziomu i nie wprowadziła zmian w moje życie. To typowa książka, którą się czyta, żeby przeczytać. Żeby móc powiedzieć "czytałam, podobało mi się/ nie podobało mi się".
To wszystko. Wątpię, żeby ktoś oczekiwał czegoś więcej po tej pozycji.
Typowe paranormalne romansidło dla nastolatek. Ale nie zapominajmy o intrydze, która się tam rozwija i wciąż nierozwikłanej zagadki...

Słowem "banalne", "ograne" czy "przewidywalne" określa się prawie wszystkie książki o wampirach. Dziewczyna zakochująca się w wampirze to prosty, powtarzający się schemat.
Ale skoro wiesz o czym będzie, wiesz jak się potoczy, że dziewczyna się zakocha i w ogóle, to po co sięgasz po taką książkę? Żeby później ponarzekać? A nie lepiej, skoro denerwują Cię takie scenariusze,...