Susan Vreeland jest autorka znanych powieści, w których motywem przewodnim są wybitni malarze i ich dzieła. Najbardziej znane z nich to Dziewczyna w hiacyntowym błękicie i Pasja Artemizji, w każdej z powieści autorka bada relacje między życiem, a sztuką. Autorka zawodowo nie jest związana ze sztuką, ale od dziecka interesowała się malarstwem, w celu wzmocnienia wizualnych wrażeń autorka zdecydowała się dopełnić fikcją literacką to czego nie można zobaczyć gołym okiem. Najnowsza powieść Susan Vreeland to Niedziela nad Sekwaną, oparta na słynnym dziele Auguste’a Renoira Śniadanie wioślarzy.

Śniadanie wioślarzy to obraz przedstawiający grupę przyjaciół, którzy spędzają niedzielne południe na tarasie kawiarni nad brzegiem Sekwany. Obraz Auguste’a Renoira został przedstawiony na okładce książki, dzięki czemu czytając możemy lepiej wyobrazić sobie portrety bohaterów książki. Susan Vreeland opisała perypetie samego Renoira i jego przyszłej żony Aline Charigot, kolekcjonera dzieł sztuki, włoskiego dziennikarza, bohatera wojennego, bogatego malarza, słynnej aktorki. Na obrazie znajduje się 14 osób, niestety szczegółowo opisane zostały tylko losy poszczególnych uczestników. Autorka włożyła dużo pracy, aby opowieści łączyły się w całość i równocześnie interesowały czytelnika. Nigdy nie interesowałam się twórczością Renoira, więc książki nie rozpatrywałam w aspekcie autentyczności. Dla mnie jest cudowną opowieścią o sztuce, życiu i zmaganiach ludzi.
Niedziela nad Sekwaną to barwny opis życia we Francji w XIX wieku. Autorka pokazuje jak ciężkie było życie malarzy, którzy musieli wybierać miedzy dobrze płatnymi portretami sławnych i bogatych ludzi, a spełnianiem własnych ambicji. Na co dzień życie we Francji obciążone było pracą i obowiązkami, rozkwitało natomiast w niedzielę. Rok 1880 nie był łatwy dla mieszkańców Paryża, który zmagał się z problemami po wojnie.
Autorka opisała wątpliwości artysty, który z jednej strony czuł się związany z grupą impresjonistów, a z drugiej chciał spróbować łączenia stylów. Po wojnie francusko-pruskiej Renoir wraz z odrodzeniem Francji chciał wkroczyć w nowy etap twórczości, w jego obrazach, zachowaniu, mowie było widać jak spragniony jest kultury, sztuki i przyjemności. Dlatego też decyduje się malować portrety nad Sekwaną, gdzie ludzie śmieją się, rozmawiają i flirtują. Najpiękniejsze jest to, że czytelnik widzi obraz oczami artysty. Dzięki Susan Vreeland postacie obrazu ożyły.
W mojej opinii jest to książka niezwykle wartościowa, lecz wymaga od swojego czytelnika uwagi i zaangażowania. Myślę, że spodoba się nie tylko osobom, którym sztuka nie jest obca, ale i pasjonatom opowieści o życiu, ludziach i ich losach. Ja z książką spędziłam miłe godziny, podczas których przeniosłam się w XIX wiek.

Susan Vreeland jest autorka znanych powieści, w których motywem przewodnim są wybitni malarze i ich dzieła. Najbardziej znane z nich to Dziewczyna w hiacyntowym błękicie i Pasja Artemizji, w każdej z powieści autorka bada relacje między życiem, a sztuką. Autorka zawodowo nie jest związana ze sztuką, ale od dziecka interesowała się malarstwem, w celu wzmocnienia wizualnych...