„Żywi niechaj mówią. Opowieść o Stutthofie” Wacław Zdrodowski jako jeden z niewielu „przetrwał” koszmar obozowej egzystencji. Więzień niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Stutthof (KL),utworzonego na anektowanych terenach Wolnego Miasta Gdańsk w miejscowości Sztutowo. W swej zbeletryzowanej opowieści wspomina życie i śmierć, codzienną walkę o kawałek czarnego chleba, miskę plujki czy bezbarwność funkcjonowania obozowej machiny: patologiczne zasady, sadystyczne normy. Skostniały plan dnia w tym niosącą śmierć i wycieńczenia pracę, bezduszność i okrucieństwo kapo, którzy czerpali z tego niewytłumaczalną przyjemność i satysfakcję. Relacja byłego więźnia nie traci na autentyczności, daje dowody. Potwierdza. Unaocznia brutalność i bezsensowność działań wojennych w tym irracjonalnych decyzji, nie mających racji bytu, które zdecydowały o losie przebywających w nim ludzi.
.
Każde wspomnienie boli, łamie jakąś cząstkę, i jakby sprawia, że czarne przestaje być czarne a życie nie ma żadnego znaczenia. Wspomnienia są tak realne, tak bardzo wpływają na wyobraźnię, że momentami bardzo trudno zaakceptować fakt, że pewnych działań dokonał człowiek. Człowiek, który z szyderczym uśmiechem, z lekkim grymasem i zniesmaczeniem decydował o losie istoty żyjącej. Czerpiąc z tego przyjemność, a bicie i nadludzkie tortury sprawiały mu radość, taką zwykłą radość nie popartą żadnymi emocjami.
.
Polecam. Zawsze będę polecać. Bo pamięć czasami potrafi być złośliwa i może nam coś umknąć. Być może tylko na chwilkę … więc aby temu zapobiec, aby zawsze pamiętać. To czytam i szanuję każde wspomnienie. Do czego i was zachęcam. Dal nas, to tylko słowo, które jakby mnie boli. Ale słowo czytanie z szacunkiem nabiera wartości. Daje nadzieję. Uczy pokory i empatii.

„Żywi niechaj mówią. Opowieść o Stutthofie” Wacław Zdrodowski jako jeden z niewielu „przetrwał” koszmar obozowej egzystencji. Więzień niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Stutthof (KL),utworzonego na anektowanych terenach Wolnego Miasta Gdańsk w miejscowości Sztutowo. W swej zbeletryzowanej opowieści wspomina życie i śmierć, codzienną walkę o kawałek...

Ciekawie napisane książka z perspektywy drugiej osoby której był sam autor.Ewakuacja Stutthofu na barkach trumnach przerażająca.Ciekawy wątek z kapo, którego autor "poczęstował" w łeb stołkiem a z bestii stał się potulnym barankiem.

Ciekawie napisane książka z perspektywy drugiej osoby której był sam autor.Ewakuacja Stutthofu na barkach trumnach przerażająca.Ciekawy wątek z kapo, którego autor "poczęstował" w łeb stołkiem a z bestii stał się potulnym barankiem.

,,Zywi niechaj mowia,, Waclawa Zdrodowskiego, to straszna i wstrzasajaca opowiesc o losach wiezniow i o najokrutniejszych oprawcach, ktorzy wspolzawodniczyli w zbrodniach na terenie Stutthofu, pierwszego hitlerowskiego obozu smierci na terenie Polski. Przeczytamy o przejawach patologicznego zwyrodnienia i sadystycznej przyjemnosci czerpanej z ponizania chorych i polzywych, wiezniow obozow smierci. Opowiesc o Stutthofie jest relacja zbeletryzowana. Literacka forma, nie gubiac nic z autentyzmu i dokumentalnej wartosci jest ciekawsza od reportazu. Podoba mi sie sposob zaznajomienia czytelnika, zwlaszcza mlodego pokolenia z martyrologia ofiar hitleryzmu. Polecam.

,,Zywi niechaj mowia,, Waclawa Zdrodowskiego, to straszna i wstrzasajaca opowiesc o losach wiezniow i o najokrutniejszych oprawcach, ktorzy wspolzawodniczyli w zbrodniach na terenie Stutthofu, pierwszego hitlerowskiego obozu smierci na terenie Polski. Przeczytamy o przejawach patologicznego zwyrodnienia i sadystycznej przyjemnosci czerpanej z ponizania chorych i polzywych,...

Stutthof był pierwszym hitlerowskim obozem śmierci na terenie naszego kraju. Książka ta opowiada o jego ewakuacji, a także o codziennym życiu więźniów.
Główny bohater- Tomasz, wspomina jak trafił do obozu, później na ochotnika przeniósł się do Elbląga, ale bardzo zły stan zdrowia przyczynił się do powrotu do Stutthof, gdzie udało mu się wydobrzeć. Opowiada o ciągłym biciu przez esesmanów, morderczej pracy, głodzie, brudzie i śmierci na każdym kroku. O tym, że trafili do obozu tylko dlatego, że urodzili się Polakami.
Większe wrażenie wywarła na mnie książka S. Grzesiuka, mimo wszystko tę pozycję również polecam. Jak sam autor powiedział:
"Pomniki kruszą się i rozsypują w proch. SŁOWO PISANE TRWA WIEKI,"

Stutthof był pierwszym hitlerowskim obozem śmierci na terenie naszego kraju. Książka ta opowiada o jego ewakuacji, a także o codziennym życiu więźniów.
Główny bohater- Tomasz, wspomina jak trafił do obozu, później na ochotnika przeniósł się do Elbląga, ale bardzo zły stan zdrowia przyczynił się do powrotu do Stutthof, gdzie udało mu się wydobrzeć. Opowiada o ciągłym biciu...