REQUIEM DLA NADZIEI
Nie sposób czytać „Maliny” w oderwaniu od życiorysu Ingeborg Bachmann, jest to bardzo osobista książka, będąca swoistym hołdem złożonym dla Paula Celana, poety pochodzenia rumuńsko-żydowskiego, będącego przez 20 lat kochankiem pisarki.
Klamrą spinającą powieść są dwa wydarzenia: 20 kwietnia 1970 Paul Celan popełnił samobójstwo rzucając się z mostu do Sekwany, trzy lata później 17.10.1973 Ingeborg w swoim rzymskim apartamencie świadomie lub w wyniku nieszczęśliwego wypadku dokonała aktu samospalenia.
Proroczo brzmią słowa książki: „Przez szaleństwo mojego ojca spłonęłam i umarłam” oraz „Moje życie dobiegło końca, bo on w czasie transportu utonął w rzece, on był moim życiem. Kochałam go bardziej od mojego życia”
„Malina” jest krzykiem rozpaczy kobiety rozpostartej pomiędzy traumą z dzieciństwa, utożsamianą z postacią despotycznego ojca, używający przemocy psychicznej, fizycznej i seksualnej a walką o równowagę psychiczną, budowaną na chwiejnym emocjonalnym związku z narcystycznym kochankiem, który nie chce nic widzieć, jest władczy, wymagający i skoncentrowany na sobie. Jego zainteresowanie kochanką, ma na celu zaspokojenie samczych potrzeb, nie chce przyjąć do wiadomości postępującej choroby psychicznej bohaterki, o czym świadczą infantylne rady:
„Więcej śmiej się, mniej czytaj, więcej śpij, nie myśl. Postarza cię to, co robisz. Postarzają cię szare i brązowe suknie”.
Tytułowy Malina to alter ego bohaterki, animus - męski archetyp w psychice kobiecej, zwierzęcy pierwiastek stworzony przez nią do walki o przetrwanie w świecie, którego zasady dyktują mężczyźni.
Przeczytałam powyższy tekst i mam ochotę go skasować, bo nawet w części nie opisuje ogromu treści i emocji, jakie niesie ze sobą ta książka, za mało wiem, zbyt mało umiem wyrazić, dodatkowo obawiam się nadinterpretacji. Jedyne, co mogę zrobić to posłużyć się słowami Thomasa Bernharda, który o autorce napisał „najbardziej inteligentna i najwybitniejsza poetka, jaką nasz kraj wydał w tym stuleciu”, a Elfriede Jelinek podjęła się napisania scenariusza do filmu zrealizowanego w 1991 roku na podstawie życia i twórczości Ingeborg.

REQUIEM DLA NADZIEI
Nie sposób czytać „Maliny” w oderwaniu od życiorysu Ingeborg Bachmann, jest to bardzo osobista książka, będąca swoistym hołdem złożonym dla Paula Celana, poety pochodzenia rumuńsko-żydowskiego, będącego przez 20 lat kochankiem pisarki.
Klamrą spinającą powieść są dwa wydarzenia: 20 kwietnia 1970 Paul Celan popełnił samobójstwo rzucając się z mostu do...