Drugi tom historii o Aleksandrze Macedońskim - Wielkim
Tym razem już rozgrzany 1 tomem, byłem ciekaw kolejnych losów, tym bardziej, że książka opowiadana jest z perspektywy Bagoasa - niewolnika eunucha pochodzącego z królewskiego plemienia Cyrusa, który obok Hefajstona był najbliższym przyjaciel Aleksandra.

Świetnie oddany duch epoki, naturalne podejście do biseksualności bohaterów, pokazanie różnic kulturowych pomiędzy Persami a Grekami.

Pod koniec w książce autorka wyjaśnienia, z jakich źródeł czerpała pisząc te 3 tomy.

Drugi tom historii o Aleksandrze Macedońskim - Wielkim
Tym razem już rozgrzany 1 tomem, byłem ciekaw kolejnych losów, tym bardziej, że książka opowiadana jest z perspektywy Bagoasa - niewolnika eunucha pochodzącego z królewskiego plemienia Cyrusa, który obok Hefajstona był najbliższym przyjaciel Aleksandra.

Świetnie oddany duch epoki, naturalne podejście do biseksualności...

Trudno mi jest ocenić tę książkę. Zwłaszcza, że chciałem ją przeczytać od dawna i spodziewałem się po niej wiele. Nie wiem właściwie czego, ale efektu WOW na pewno, tutaj tego jednak nie było.
Książka jest swoistą laurką jaką Bagoas wystawia Aleksandrowi, wydaje się, że została napisana by zrozumieć wielkość tego człowieka. Na pewno jest to historia o miłości. Szczegółowe opisy dawnych zwyczajów, wnętrz i ówczesnych ludzi uświadamiają, że ci ostatni niewiele się zmienili od tysięcy lat; chwilę po śmierci Aleksandra, którego niby kochano i wielbiono jak Boga, dowódcy jego armii walczą o władzę niemalże nad ciepłym wciąż ciałem bohatera. Czegoś mi w tej książce zabrakło... Tak, jest dobra merytorycznie, historycznie ale od ponad połowy nie mogłem jej niestety zmęczyć. Daję 6/10.

Trudno mi jest ocenić tę książkę. Zwłaszcza, że chciałem ją przeczytać od dawna i spodziewałem się po niej wiele. Nie wiem właściwie czego, ale efektu WOW na pewno, tutaj tego jednak nie było.
Książka jest swoistą laurką jaką Bagoas wystawia Aleksandrowi, wydaje się, że została napisana by zrozumieć wielkość tego człowieka. Na pewno jest to historia o miłości. Szczegółowe...

Mam taki zwyczaj, że na wakacje zabieram książki pasujące do miejsca, do którego się udaje. Jadąc więc nad Morze Śródziemne, nigdy nie zabrałbym np. kryminału Krajewskiego.
Kiedy wiec udawałem się na swoją pierwszą wyprawę do Aten, szukałem odpowiedniej lektury. Znalazłem tani bilet z Krakowa, więc miałem okazję znaleźć się w mojej ulubionej księgarni przy Grodzkiej. Tam znalazłem pierwszy tom o Aleksandrze Wielkim pióra Mary Renault. Książka świetnie się sprawdziła jako towarzysz w Atenach. Jednak po powrocie miałem problem z znalezieniem pozostałych tomów. Aż do zeszłego miesiąca.
"Perski chłopiec" jest godną kontynuacją pierwszego tomu. Autorka świetnie rozwiązała mój problem z Aleksandrem Wielkim. Nie cierpię bowiem długim opisów militarystycznych. A historia Aleksandra do głównie militaria. Tutaj jednak historia jest przedstawiona przez eunucha Bagoasa, którego Aleksander odziedziczył po swoim wrogu, perskim królu Dariuszu. Nacisk jest więc postawiony bardziej na miłość i obyczaje niż nudne opisy kampanii militarnych.
Książka jest w pewnym sensie aktualna i dziś. Narrator Bagoas jest Persem i dziwią go greckie obyczaje, jak choćby stosunek Greków i Macedończyków do nagości. Dzisiejszym odpowiednikiem Persów może być świat Islamu, a Greków cywilizacja zachodnioeuropejska. Czytając tą książkę można się dowiedzieć, że już w starożytności te dwa światy miały problemy z wzajemnym zrozumieniem się.

Mam taki zwyczaj, że na wakacje zabieram książki pasujące do miejsca, do którego się udaje. Jadąc więc nad Morze Śródziemne, nigdy nie zabrałbym np. kryminału Krajewskiego.
Kiedy wiec udawałem się na swoją pierwszą wyprawę do Aten, szukałem odpowiedniej lektury. Znalazłem tani bilet z Krakowa, więc miałem okazję znaleźć się w mojej ulubionej księgarni przy Grodzkiej. Tam...

Najbardziej zaskakujący jest tu punkt widzenia - zamiast apoteozy niosących kulturę Greków Bagoas przedstawia najeźdźców, prymitywnych żołdaków, którym obce jest wyrafinowanie perskiego dworu i wschodni przepych. Z czasem zaczyna jednak doceniać i Greków, i ich króla. Bardzo piękna, barwna opowieść, miejscami zaskakująca i budząca podziw wrażliwością, a przede wszystkim nostalgię za taką bajkową wręcz starożytnością.

Najbardziej zaskakujący jest tu punkt widzenia - zamiast apoteozy niosących kulturę Greków Bagoas przedstawia najeźdźców, prymitywnych żołdaków, którym obce jest wyrafinowanie perskiego dworu i wschodni przepych. Z czasem zaczyna jednak doceniać i Greków, i ich króla. Bardzo piękna, barwna opowieść, miejscami zaskakująca i budząca podziw wrażliwością, a przede wszystkim...