Japonia to dla wielu ludzi przede wszystkim Kraj Kwitnącej Wiśni, którego mieszkańcy mówią w języku o piekielnie trudnym alfabecie i nieustannie zajadają się sushi. Interesowałam się kulturą tego państwa przez długi czas, więc mam z nim więcej skojarzeń. Teraz Japonia kojarzy mi się także ze zbrodnią. A to za sprawą pani Anny Klejzerowicz i jej świetnego kryminału, jakim jest „Cień gejszy”.

Akcja rozpoczyna się w Japonii na początku XX wieku. Nieznany sprawca wchodzi do domu pięknej gejszy, po czym brutalnie zabija trzy przebywające tam osoby. Zaraz po tym wydarzeniu przeskakujemy do współczesnych czasów. Gdański dziennikarz - Emil Żądło - dowiaduje się, iż ktoś podszywa się za niego na forum internetowym. Pozostawione tam komentarze dotyczą japońskich drzeworytów. Żądło jest zaniepokojony, a zarazem zaciekawiony. Z pomocą znajomego policjanta szuka osoby, która się za niego podaje. Wkrótce w Trójmieście dochodzi do kilku zbrodni. Wydaje się oczywiste, że zamordowane osoby są zamieszane w sprawę drzeworytów. Pytanie tylko - w jaki sposób. Rozpoczyna się śledztwo.

Trzeba przyznać - pomysł jest naprawdę oryginalny. Nie spotkałam się chyba jeszcze z książką o takiej tematyce. Autorka genialnie połączyła zbrodnię sprzed lat z wydarzeniami mającymi miejsce współcześnie. Zdawałoby się, że to nie ma sensu. Po co zabijać z powodu tego, co wydarzyło się sto lat temu? Mnie samej ciężko było znaleźć jakieś sensowne wytłumaczenie i w końcu doszłam do wniosku, że takowego po prostu nie ma. Pani Klejzerowicz pozytywnie mnie zaskoczyła - jej wyjaśnienie miało bowiem ręce i nogi.

Niewątpliwie największym plusem książki są ciekawe postacie. Emil Żądło różni się od głównych bohaterów innych powieści kryminalnych. Nie ciągnie go tak bardzo do pakowania się w tarapaty i prowadzenia śledztwa na własną rękę. Co nie znaczy, że trzyma się na uboczu. Razem z ukochaną Martą stara się poznać motyw popełnionych zbrodni. Ona również jest bardzo ciekawą osobą. To dzięki niej Żądło dowiaduje się więcej o japońskich drzeworytach. Nie wybaczyłabym sobie, gdybym nie wspomniała o cudownym, bohaterskim kocie, zwanym Bolero. Uwielbiam książki, w których futrzaki też odgrywają ważną rolę.

Autorka dodała do świetnych zagadek kryminalnych odrobinę japońskiej kultury. Informacje dotyczące drzeworytów i wojny rosyjsko-japońskiej, które poznali bohaterowie, przekazała także czytelnikom. Stąd kilka stron poświęconych wyłącznie na przybliżenie historii Japonii. Co więcej, większość wspomnianych przez autorkę wydarzeń z przeszłości rzeczywiście miała miejsce.

Chętnie zapoznam się z innymi powieściami pani Klejzerowicz, a zwłaszcza z „Sądem ostatecznym”, którego bohaterem jest Emil Żądło. „Cień gejszy” polecam Wam wszystkim. Rzadko trafia się tak dobry polski kryminał.

Japonia to dla wielu ludzi przede wszystkim Kraj Kwitnącej Wiśni, którego mieszkańcy mówią w języku o piekielnie trudnym alfabecie i nieustannie zajadają się sushi. Interesowałam się kulturą tego państwa przez długi czas, więc mam z nim więcej skojarzeń. Teraz Japonia kojarzy mi się także ze zbrodnią. A to za sprawą pani Anny Klejzerowicz i jej świetnego kryminału, jakim...