Iskra Życia jest przejmującym obrazem ukazującym ostatnie tygodnie funkcjonowania obozu koncentracyjnego na terenie Niemiec, tuż obok miasta Mellern. Główną postacią dramatu jest więzień o numerze 509 oraz kilku najbliższych towarzyszy niedoli.
Książkę czyta się jednym tchem, mimo iż tematyka jest ciężka i przygnębiająca. Wszystko dzięki sprawności pióra Remarque'a, który ma niesamowitą łatwość sugestywnego i interesującego snucia swoich, przeważnie gorzkich opowieści. Warsztat pisarza jest niesamowity i na tyle dopracowany, że niezależnie od tematyki jest w stanie przyciągnąć każdego, kto ceni cyzelowanie myśli, roztrząsanie zagadnień natury egzystencjalnej, zadumanie się nad kondycją człowieczeństwa, nad przesuwaniem się granic moralności i zwykłej przyzwoitości, w zależności od sytuacji życiowej opisywanych bohaterów.
Powieść jest szczególnie ważna dla naszego pokolenia, nie znającego wojny i jego okropieństw z autopsji, abyśmy pamiętali i choć trochę zdawali sobie sprawę, z czym musieli się zmierzyć nasi dziadkowie, starając się już nigdy nie dopuścić do podobnego bestialstwa w przyszłości. Zdaje się, że powoli zapominamy o tym czym była II WŚ, a wraz z coraz mniejszą ilością żyjących jeszcze weteranów, pamięć o tamtych wydarzeniach oraz wiedza o nich, zdaje się być coraz słabsza i mniejsza. Nie można do tego dopuścić.
Następna obowiązkowa pozycja dla miłośników prozy Ericha Marii Remarque'a. Polecam.

Iskra Życia jest przejmującym obrazem ukazującym ostatnie tygodnie funkcjonowania obozu koncentracyjnego na terenie Niemiec, tuż obok miasta Mellern. Główną postacią dramatu jest więzień o numerze 509 oraz kilku najbliższych towarzyszy niedoli.
Książkę czyta się jednym tchem, mimo iż tematyka jest ciężka i przygnębiająca. Wszystko dzięki sprawności pióra Remarque'a, który...