Mam wrażenie, że niektórzy z komentujących czytali inną książkę.
Czy na prawdę myślicie, że pod koniec wojny ochotnicy SS z krajów skandynawskich, lub przy bałtyckich byli motywowani do walki wyłącznie ideologią nazizmu? Ani razu podczas czytania wspomnień nie napotkałem propagowania narodowo-socjalistycznej retoryki, wykraczającym poza uniwersalny etos humanizmu.

Książka przedstawia fakty. Niektórzy mogą oburzać się na brak polit-poprawności, ale przecież prawdą jest, że ludzie Wschodu odczuwali głębokie poczucie niższości, niezrozumienia i agresji w zetknięciu z kulturą Zachodu. Zwłaszcza na ziemiach w których znaleźli się w ostatnich dniach wojny. To był ten rodzaj podskórnej emocji, które skutkowało ich aberracjonalnymi zachowaniami.

Żołnierze dywizji Nordland nie byli fanatykami, tylko odważnymi mężczyznami wypełniającymi przysięgę walki do ostatniej kropli krwi.
"Zmierzch Bogów" to perełka ze względu na umiejscowienie czasowe, front walk Kurlandia-Berlin, oraz typ formacji zbrojnej. Obrońcy w ogniu najcięższych walk z Armią Czerwoną zdawali sobie sprawę, iż siła stojąca naprzeciw nich składa się głównie z czołgów, dział szturmowych i całych batalionów katiusz. Nie raz bez ani jednego żołnierza piechoty, która poruszała się pancernymi transporterami. Zmechanizowanie Sowietów w tym czasie osiągnęło szczyt. Piechur Armii Czerwonej miał już wtedy skośne oczy i żółtą skórę. Niewyobrażalne. Nie do opisania jest to, co książka zrobi z waszą wyobraźnią.

Mam wrażenie, że niektórzy z komentujących czytali inną książkę.
Czy na prawdę myślicie, że pod koniec wojny ochotnicy SS z krajów skandynawskich, lub przy bałtyckich byli motywowani do walki wyłącznie ideologią nazizmu? Ani razu podczas czytania wspomnień nie napotkałem propagowania narodowo-socjalistycznej retoryki, wykraczającym poza uniwersalny etos humanizmu....