Książkę trzeba traktować z przymrużeniem oka. Bohater szwedzki ochotnik do walki o III Rzeszę walcząc w Waffen-SS wychwala wielkość i elitarność tej formacji. Zachwyca się Rzeszą, faszyzmem i jej dowódcami. Armię Czerwoną traktuje jako barbarzyńców i ludzi pochodzących z biednych dzikich krajów. Opisuje też swoje przygody na froncie, które za każdym razem przesiąknięte są propagandą (kto tego nie widzi - radzę czytać ze zrozumieniem albo przestać zachwycać się i odbarwiać rolę jaką miał wówczas nazizm).
Jest to śmieszne znając już wiele faktów historycznych wiemy, że naziści dorównywali brutalnością komunistom albo i nawet ich przewyższali także takie wywody bohatera książki są żałosne. Na pewno większemu rozwojowi Niemcy nie zawdzięczają Hitlerowi czy bojówkom Hitlerjugend lecz poprzednim władcom Niemiec i ogólnie lepszej kondycji Europy zachodniej. Autor uważa zaś inaczej, "chwała Hitlerowi" na prawdę...
Bohater ma również ciekawą opinię na temat np: Polski, uważa, że powinni oni dziękować za rozwój gospodarczy, kulturowy itp. Niemcom oraz mówi, że Polacy byli biedni i nagle kiedy wkroczyła armia Rzeszy to zaczęło się żyć lepiej! dostatniej!
Jestem pełna podziwu tego jak dobra wówczas była propaganda i jak bardzo przeniknęła ona do tych pustych łbów podrzędnych żołnierzy uważających się za kogoś lepszego niż inne narody i mającego wobec tego jakieś inne prawa.

Książkę trzeba traktować z przymrużeniem oka. Bohater szwedzki ochotnik do walki o III Rzeszę walcząc w Waffen-SS wychwala wielkość i elitarność tej formacji. Zachwyca się Rzeszą, faszyzmem i jej dowódcami. Armię Czerwoną traktuje jako barbarzyńców i ludzi pochodzących z biednych dzikich krajów. Opisuje też swoje przygody na froncie, które za każdym razem przesiąknięte są...