To moja trzecia przeczytana książka tego autora. Po raz pierwszy akcja nie dzieje się nad morzem.

Początek nie był najlepszy. Trochę mnie nudził, jednak później zaczęła toczyć się akcja, która wynagrodziła mi trud przebrnięcia przez niezbyt ciekawy początek.

Ben i jego przyjaciele z domu dziecka muszą się usamodzielnić i każdy iść w swoją stronę. I muszą rozwiązać tajne stowarzyszenie ze swoją siedzibą w Pałacu Północy, który pamięta lepsze czasy. Na ostatnie spotkanie zaproszona zostaje dziewczyna Sheere, która opowiada niesamowitą historię domu. Przyjaciele postanawiają go odnaleźć...

Jak teraz myślę o tej książce, to dreszcz przechodzi mi po plecach. Po dość niewinnym początku, rodem z jakiejś obyczajówki, rozpoczyna się akcja rodem z horroru. Ja się bałam. A najgorsze było to, że czytałam ją w nocy, siedząc sama w pustym domu, którego ceglane mury próbowała sforsować burza. Nie mogłam po niej zasnąć ze zgaszonym światłem przez następny tydzień. Książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie i od tej pory nie boję się sięgać po prawdziwe horrory. Świetnie się ją czytało, zdawało mi się, że akcja tej książki nie dzieje się w Kalkucie, która nawet nie wiem gdzie dokładnie leży, tylko tuż obok, ulicę dalej.

To moja trzecia przeczytana książka tego autora. Po raz pierwszy akcja nie dzieje się nad morzem.

Początek nie był najlepszy. Trochę mnie nudził, jednak później zaczęła toczyć się akcja, która wynagrodziła mi trud przebrnięcia przez niezbyt ciekawy początek.

Ben i jego przyjaciele z domu dziecka muszą się usamodzielnić i każdy iść w swoją stronę. I muszą rozwiązać tajne...