Attyla Bicz Boży to bardzo dobrze skonstruowana powieść historyczna, o wielowątkowej strukturze z mnóstwem opisów ówczesnego antycznego świata, którego niepodzielnym władcą przez tysiąc lat był Rzym. Jego granice obejmowały niemal całą Europę, północną część Afryki i Azję Mniejszą. No i niestety taki kolos musiał kiedyś upaść. I upadł. Ale zanim upadł, padł na kolana przed wojownikiem Attylą i jego armią Hunów, która omal nie zniszczyła potęgi Rzymu i powstających nowych państw w Europie.

Powieść ma bogatą fabułę, bogate opisy nazw geograficznych oraz opisy ówczesnego świata. I pomimo tego iż autor rzetelnie przygotował się do tej powieści, to ma ona trochę defektów, między innymi w sposobie prowadzenia narracji, a przede wszystkim w scenach batalistycznych, które są nużące i mało ciekawe. Fakt, że uzbrojenie, stosowana taktyka są dokładnie opisane, jak były prowadzone bitwy w tamtych czasach, a także geografia, nazewnictwo, opisy bohaterów i opisy przyrody są gruntownie przygotowane, to jednak mogą one czytelnika wybić z rytmu i przyprawić o zawrót głowy.

Chociaż książka bywa nużąca, bowiem akcja raz przyspiesza, a raz strasznie spowalnia, to i tak jest to godna polecenia lektura. Z uwagi na historyczne fakty, i spojrzenie z innej strony, jak i dlaczego upadło Imperium, które powstało z nic nie znaczącej małej wioski.

Attyla Bicz Boży to bardzo dobrze skonstruowana powieść historyczna, o wielowątkowej strukturze z mnóstwem opisów ówczesnego antycznego świata, którego niepodzielnym władcą przez tysiąc lat był Rzym. Jego granice obejmowały niemal całą Europę, północną część Afryki i Azję Mniejszą. No i niestety taki kolos musiał kiedyś upaść. I upadł. Ale zanim upadł, padł na kolana przed...