Nie przestanie mnie chyba zdumiewać fenomen "kultowych książek" - nawet nie sam mechanizm jego powstawania, ale powód, dla których książki w gruncie rzeczy przeciętne trafiają w gust czytelników tak licznych, aby stać się legendą.

Książka Plath jest popranie napisaną obyczajówką. Tyle komentarza w zasadzie wyczerpuje sprawę tej powieści. Rzeczywiście, jest tu wątek zaburzonej równowagi psychicznej, ciekawszy niż w większości podobnych dziełek, ponieważ przedstawiony jest właśnie jako coś zupełnie naturalnego, niejako "od środka", a nie "z zewnątrz", więc nawet na dreszczyk skandalu nie ma co liczyć. Fakt, autorka pisze o terapii elektrowstrząsami, ale każdy, kto czytał może się poważnie zastanawiać, dlaczego mimo pozytywnych w gruncie rzeczy doświadczeń, ten rodzaj zabiegu cieszy się tak koszmarnie złą opinią. Fakt, autorka pisze o swoich kłopotach ze strachem przed ciążą czy niezgodzie na życie tak, jak jej rówieśnice, bo dom, mąż i dziecko to było dla niej za mało i tak, pewnie pól wieku temu była to postawa obrazoburcza - ale dziś można co najwyżej pokiwać głową ze zrozumieniem i zrobić krótki rachunek sumienia, czy rzeczywiście tak dużo się zmieniło.

Kawałek poprawnej literatury. Ale żeby legenda? Nie bardzo.

Nie przestanie mnie chyba zdumiewać fenomen "kultowych książek" - nawet nie sam mechanizm jego powstawania, ale powód, dla których książki w gruncie rzeczy przeciętne trafiają w gust czytelników tak licznych, aby stać się legendą.

Książka Plath jest popranie napisaną obyczajówką. Tyle komentarza w zasadzie wyczerpuje sprawę tej powieści. Rzeczywiście, jest tu wątek...