Apsara to historia kilku mężczyzn, połączonych ze sobą przyjaźnią lub zaledwie nikłą znajomością. Każdy z nich doświadcza czegoś niesamowitego - przygody w orientalnym kraju, która zmienia bieg dalszych wydarzeń, nieodwołalnie. Będziemy podróżować z muzykiem, lekarzem, płatnym mordercą...Każdy z nich jest inny, ale wszyscy owładnięci się tą samą rządzą, chucią, pragnieniem.

To książka o męskich pragnieniach, rejestrator męskich podbojów, historia oparta na pożądaniu i krążąca wokół niego, niczym ćma przy kloszu lampy. Tutaj nieatrakcyjne kobiety zostają odsunięte na bok i zastąpione przez (uwaga, schemat powtarza się w każdym przypadku) przez młode, smukłe dziewczęta, o długich palcach u dłoni i doskonale wykrojonych wargach. Czyżby autor próbował wskrzesić swoje marzenia i powołał do życia kilka seksbomb, rodem z okładek czasopism dla mężczyzn, które mimo wszystko, lądowały w łóżku z którymś z bohaterów? Typowe, męskie, wręcz szowinistyczne potraktowanie kobiety jako obiektu seksualnego i kilku przeciętnych mężczyzn, którzy zdobywają tylko najpiękniejsze niewiasty. Proszę Państwa, takie historie, tylko u Litmanowicza....

Kolejnym, niezwykle mało interesującym aspektem powieści, jest pomieszanie z poplątaniem wątków, które nie tworzą ze sobą całości - nawet dla mnie, osoby z wadą wzroku, ewidentnie tutaj coś nie gra. Historia Jacka, ginekologa, który decyduje się na usunięcie ciąży u jednej ze swoich pacjentek, Paweł, młody pianista, który zakochuje się w dziewczynie skazanej na ukamienowanie, Robert, przykładny mąż i ojciec który poznaje egzotyczną apsarę i postanawia porzucić dla niej wygody życia w Stanach, aż wreszcie Chris, terrorysta, płatny zabójca. Jak dla mnie - bigos, gotowany po kilku kieliszkach wódki. Wszystko w jakiś magiczny sposób łączy się ze sobą za sprawą bohaterów, ale w gruncie rzeczy wygląda to bardziej na fotomontaż, niż na naturalne i niewymuszone ujęcie. Historia Jacka, pasuje do innych tylko pod względem młodej kochanki (każdy z bohaterów musiał mieć swoją, koniecznie!) i incydentu z terrorystą Chrisem, podczas konferencji medycznej.

Plusem powieści jest fakt, że autor użył prostego języka, którego zaletą jest szybkie przyswojenie zaprezentowanych sytuacji. Książkę przeczytałam jednym tchem - mimo rażących niedociągnięć, nie mogłam oderwać się od lektury. Warto zwrócić uwagę na szczegółowe (chociaż czasami nużące) opisy zabytków i dziejów związanych z mieszkańcami Wietnamu, Kambodży, Iranu... Ponadto dużo informacji na temat muzyki klasycznej - kilka ważnych nazwisk i koncerty, na które warto otworzyć serce. Mam jednak wrażenie, że tego typu historie, sprawdzą się lepiej w męskim środowisku, a już na pewno wśród nieszczęśliwych samców, którzy śnią po nocach o egzotycznych pięknościach, rozwierających szeroko ramiona (i nie tylko ramiona), w geście totalnego uwielbienia. Poza tym odniesienia do win, whisky, gry w szachy czy brydża...to nie mój świat, to nie moja bajka...Apsara wykonała przede mną swój egzotyczny taniec, ale oprócz delikatnego uśmiechu, nie jestem w stanie podarować jej nic więcej...

Apsara to historia kilku mężczyzn, połączonych ze sobą przyjaźnią lub zaledwie nikłą znajomością. Każdy z nich doświadcza czegoś niesamowitego - przygody w orientalnym kraju, która zmienia bieg dalszych wydarzeń, nieodwołalnie. Będziemy podróżować z muzykiem, lekarzem, płatnym mordercą...Każdy z nich jest inny, ale wszyscy owładnięci się tą samą rządzą, chucią,...