Jack i Jill to trzecia część przygód detektywa Alexa Crossa, a zarazem psychologa specjalizującego się w tropieniu nieuchwytnych przestępców. Dwie pierwsze części wspominam świetne. Trzymały w napięciu i do końca nie można było być pewnym sprawcy. Trzecia część może nie przebije poprzedniczek, ale również jest dobra.

Alex Cross odpoczywa i wspomina poprzednie sprawy, ale będzie musiał zająć się makabryczną zbrodnią na dziecku popełnioną przy szkole. W Waszyngtonie duet morderców zaczyna terroryzować mieszkańców. Do grupy wyjaśniającej sprawę dołącza też Alex, który ma wspomóc swoim doświadczeniem poszukiwania dwójki morderców. Dwie niezwykłe sprawy i nad wyraz trudne ze względu na nie możliwość złapania żadnego tropu. Pierwszą rzeczą, która się rzuca w oczy to wątek zabójstwa w okolicy gdzie mieszka Alex. Każdy boi się o swoje dzieci i strach narasta coraz bardziej. Znikoma ilość śladów i żadnych świadków powoduje paraliż działań akcji detektywów. Czasami ten wątek wysuwa się na plan pierwszy, ale większości jest na dalszym miejscu względem sprawy Jacka i Jill. Jak już jesteśmy przy nich to przez większość czasu w książce toczy się śledztwo w sprawie egzekucji, jakich dokonują na najbardziej znanych i wpływowych osobach. Tutaj autor zagęszcza i gmatwa jak tylko może opowieść żeby czytelnik został czymś zaskoczony. Wszystkie służby mają utrudnione zadanie w wykryciu sprawców tych brutalnych morderstw. Podobało mi się, że nie poznajemy sprawców zbyt wcześnie tylko jak poprzednio autor skrywa ich pod pseudonimami. Zagadka, kto za tym stoi może być zaskakująca, chociaż ja akurat przy końcu zanim autor ujawnił sprawców domyśliłem się, kto może być Jill, ale nie zgadłem, kim jest Jack.
Głównym bohaterem jest Alex Cross, który tutaj jest jeszcze bardziej wyrazistą postacią niż w Kolekcjonerze. Martwiący się o swoją rodzinne, ale bezwzględny dla przestępców. Jego doświadczenie, jako detektywa i psychologa może pomóc w sprawie nieuchwytnych morderców. Jego osoba to człowiek z krwi i kości, mający swoje dylematy i problemy, posiadająca głębię, a nie jednowymiarowa postać. Można go polubić i z przyjemnością śledziłem jego przygody.
Kolejną postacią bardziej rozbudowaną względem poprzedniej powieści jest John Samson. Detektyw zajmujący się sprawą zabójstwa w okolicach, gdzie mieszka Alex. Mnie irytował swoim kochasiu, gdy rozmawiali z Alexem, ale można się później przyzwyczaić. Jako postać ewoluowała i zrobiła się interesująca. Ciekawe jak dalej będzie wyglądała jego droga i rozwinięcie przez autora jego sylwetki. Wielki facet, dający radę największym przestępcom i pomagający bohaterowi w ochranianiu jego rodzinny. Również wypada zaskakująco świetnie i przejść obok jego postaci nie można obojętnie.
Nie mogło zabraknąć czarnych charakterów, których autor dodał w znacznej liczbie. Często opanowani, inteligentni, spokojni, nieprzejawiający ludzkich emocji, planujący z wyprzedzeniem i niesamowicie skuteczni. Walczący o swoją sprawę, nieprzebierający w środkach w drodze do celu. Robią przerażające wrażenie i ich uczynki wywołują strach. Bardzo dobrze wypadają. Pozostałe postacie drugoplanowe i główne zostały świetnie nakreślone przez autora. Niektóre standardowe umiejscowione na odegranie konkretnej roli w książce, ale też takie, które popychają historie do przodu. Interakcje i dialogi nie powodują irytacji i są dobrze skonstruowane. Nie można się przyczepić w tym względzie do niczego.
Niestety muszę zwrócić uwagę na pewne mankamenty. Najbardziej rzuca się podczas czytania brak większej ilości napięcia, jakie towarzyszyło mi w Kolekcjonerze. Powoduje, że płynie się przez opowieść bez jakiegoś problemu, ale brakuje mi wzbudzenia emocji i nawet dreszczyku podczas czytania. Drugą sprawą są oba wątki. Jeżeli autor dopracowałby, chociaż jeden z nich do perfekcji to otrzymalibyśmy świetną powieść, a tak tylko niestety dobrą. Brakuje tutaj pewnej konsekwencji, bo wyjaśnienie sprawy dotyczącej szkoły mnie nie przekonało do końca i wypadło tylko nieźle. Zakończenie związany z Jack i Jill wypada znacznie lepiej, ale również bez dużego szału, gdy się już wszystko wyjaśnia. Autor tutaj chciał pewnie dobrze, ale przekombinował.
Na pewno znajdziemy szybką akcję, trochę strzelanin i pościgów. Nudzić się nie można pomimo wymienionych przez ze mnie wyżej niuansów. Sama historia jest intrygująca i naprawdę można się nią zainteresować. Przykuwa uwagę i znajdziemy fałszywe tropy, jakie podsuwa czytelnikowi Petterson, aby było mu trudno odgadnąć tożsamość sprawców. Nie brakuje również zwrotów akcji, które mają za zadanie zaskoczyć czytelnika. Książka wielowątkowa i dobrze napisana. Lektura zleciała mi przyjemnie i cieszę się z przeczytania. Trochę się zawiodłem, bo oczekiwałem czegoś lepszego, ale nie jest najgorzej i czytanie przebiega bez kłopotów. Po prostu dzięki krótkim rozdziałom pochłania się Jack i Jill w ekspresowym tempie. Chętnie sięgnę po kolejne tomy z Alexem Crossem w najbliższym czasie i mam nadzieje, ze po zniżce formy dostanę kolejną powieść lepszą.
Książkę mogę polecić miłośnikom thrillerów lub kryminałów, którzy chcą przeczytać coś niezobowiązującego i nie oczekują czegoś wybitnego. Fani pisarza pewnie sięgną sami po tą powieść żeby się przekonać, co wymyślił ich ulubiony pisarz.

Jack i Jill to trzecia część przygód detektywa Alexa Crossa, a zarazem psychologa specjalizującego się w tropieniu nieuchwytnych przestępców. Dwie pierwsze części wspominam świetne. Trzymały w napięciu i do końca nie można było być pewnym sprawcy. Trzecia część może nie przebije poprzedniczek, ale również jest dobra.

Alex Cross odpoczywa i wspomina poprzednie sprawy, ale...