Moja droga z serią Małgorzaty Musierowicz była długa, kręta i wyboista. Będąc jeszcze małym brzdącem, nie chciałam czytać, a nawet słyszeć o znanej i popularnej Jeżycjadzie. Wolałam sięgać po książki z najodleglejszych półek. Wolałam sięgać po książki takie, o których wszyscy już zapomnieli i rozkoszować się tym co mam, a czego inni nie mogli nie mieć. Przynajmniej tak mi się wtedy wydawało. Jednakże dopiero teraz się do Jeżycjady przekonałam i nie żałuję. W końcu lepiej późno niż wcale.

Opium w rosole to już piąty tom serii Małgorzaty Musierowicz pt. Jeżycjada. Opowiada o losach Maćka, Kreski, Matyldy oraz znanej nam rodziny Borejków. Ich spokojne i poukładane życie zaburza mała dziewczynka imieniem Genowefa, która ma niesamowity dar mówienia o czymś w najmniej odpowiednim momencie, przez co stawia wszystkich w niekomfortowej sytuacji. Spowoduje nie mało zamieszania i obróci życie znanym rodzinom o 180 stopni.

Czy ja już pisałam, że uwielbiam Małgorzatę Musierowicz? Jeśli nie, to już piszę.
Ta autorka to dla mnie niemałe odkrycie. Dzięki jej młodzieżowej serii powróciła we mnie wiara w polską literaturę. Zwykle ciepłe historie, owiane nutą humoru i bohaterami z krwi i kości powodują nie tylko przyjemną, ale również i ciekawą lekturę. Podoba mi się w nich najbardziej to, że nie są pustymi opowiastkami o miłości nastolatków. Autorka w zwyczajne dialogi oraz opisy wplata życiowe mądrości, które z pewnością przydadzą nam się w przyszłości. Uczą i pozwalają na chwilę refleksji.

Już od pierwszych stron, uwagę przykuwa przyjemny w odbiorze styl autorki. Małgorzata Musierowicz pisze zarówno rzeczowo, jak i z uczuciem oraz pewnego rodzaju oddaniem. Już na pierwszy rzut oka widać, że seria napisana jest od serca, a to nie tylko widać, ale i czuć.

Jak dla mnie autorka genialnie kreuje postacie, zwłaszcza dziecięce. Każda z nich charakteryzuje się inną cechą, dzięki czemu łatwiej jest nam zapamiętać bohaterów na dłuższy czas. Z pewnością o Genowefie Bombke długo nie zapomnę.

Według mnie seria nadaje się nie tylko dla młodzieży, ale również i dla dorosłych, zapracowanych kobiet, które zdecydowanie zapomniały o prawidłowym wychowaniu dziecka. Ja osobiście polecam.

Moja droga z serią Małgorzaty Musierowicz była długa, kręta i wyboista. Będąc jeszcze małym brzdącem, nie chciałam czytać, a nawet słyszeć o znanej i popularnej Jeżycjadzie. Wolałam sięgać po książki z najodleglejszych półek. Wolałam sięgać po książki takie, o których wszyscy już zapomnieli i rozkoszować się tym co mam, a czego inni nie mogli nie mieć. Przynajmniej tak mi...