Po przeczytaniu trylogii Stulecie Winnych, pani Ałbena Grabowska wskoczyła do pierwszej 10 moich ulubionych polskich pisarzy i bez zastanowienia kupiłam młodym cała serię o Julku i Majce.
Byłam przekonana, że tak jak Marcin Szczygielski, pani Ałbena pisze fenomenalne książki dla dorosłych, a dla dzieci jeszcze lepsze. I tu niestety się przeliczyłam. Było nudno, szczególnie opisy działania mózgu, które zajmują sporą część książki, chętnie byśmy je pominęli, ale jak już coś czytam, to od deski do deski, takie niezdrowe zboczenie.
Myślałam, że chociaż będzie coś ku przestrodze dla dzieci, żeby nie spędzać za dużo czasu na grach komputerowych, bo coś tam, sroś tam, ale nawet tego tu nie znalazlam.
Na plus tyle, że dzieci jakoś szczególnie nie narzekały, nie zamykały się w ciemnej piwnicy, byle tylko nie słuchac tej opowiastki, ale tez nie przybiegały z książeczką: Poczytaj mi mamo...
Przed nami jeszcze 3 tomy. Liczę, że będzie lepiej. Damy szanse.

Po przeczytaniu trylogii Stulecie Winnych, pani Ałbena Grabowska wskoczyła do pierwszej 10 moich ulubionych polskich pisarzy i bez zastanowienia kupiłam młodym cała serię o Julku i Majce.
Byłam przekonana, że tak jak Marcin Szczygielski, pani Ałbena pisze fenomenalne książki dla dorosłych, a dla dzieci jeszcze lepsze. I tu niestety się przeliczyłam. Było nudno, szczególnie...